Balen

Als schrijver zou je continu bezig moeten zijn met het schrijven van iets, het bedenken van iets of het voordragen van iets. En als het dan eenmaal af is, wil je weten wat anderen ervan vinden, althans ik wel in ieder geval. Daarom doe je een poging om het te kopiëren en te plakken vanuit het Word-bestand naar, zoals hier het geval is, een blog.

Helaas werkt het medium waar je het geschrevene op wilt plaatsen, om te laten lezen aan iemand, niet mee. En dus ben je genoodzaakt om je overvolle mailbox maar eens te bekijken en te schrikken van de hoeveelheid ongeopende mails. En dat is op het moment suprème gewoon balen. Geen idee of dat een bijgevolg is van het pogen een schrijver te zijn of te worden, maar leuk is het in ieder geval niet. Het was leuker geweest als ik het verhaal dat ik zojuist voltooid heb in de wereld kon gooien, om vervolgens zouteloze kritiek te ontvangen van hoe slecht het wel niet is. Of een lofzang, hoe goed dit is. Het maakt me in beide gevallen weinig uit. Ik blijf toch wel schrijven, want ik heb inmiddels alle ruimte om dat te doen. To write or not to write is allang geen optie meer. Mocht je het verhaal 'De geur van falen' willen hebben: de schrijver van tegenwoordig heeft opslagruimte en een emailadres!

M.S.