Over Rotterdam - 21 maart 2014

Vanochtend als dichter op de radio geweest bij Open Rotterdam als proef. De opzet: een poëtisch weekoverzicht van Rotterdams nieuws, die slaagde. Volgende week vrijdag weer, rond 09.15u te horen met een nieuw gedicht over Rotterdam en nieuws uit onze stad. Vanochtend las ik onderstaand gedicht voor, heb de links naar desbetreffend nieuwsbericht verwerkt in het gedicht:

Dit zijn de namen
Die een koninklijk onthaal
Verdienen, centraal in het hart
Van de aandacht staan.

Dit zijn de namen-
Cruyffiaans met veertien,
Keurig verzameld op een lijstje
Waar u uw nummer één
Tussen al die nullen aan
Kan prijzen.

Maar stemmen alleen
Vullen geen pleinen,
Mensen ouwehoeren geen praatjes
Terwijl cafés plaats beginnen te maken
Voor barretjes waar
Je toevallig ook kunt slapen.

Nee, dit zijn de namen
Van vrouwen en mannen
Wiens luide propaganda
De noodkreet overstemde van
Die gestrande bruintjes op de Maasvlakte.

Nee, dit zijn de namen
Van Rotterdamse winnaars
Die zich eerst hebben ingelezen
Om zich te manifesteren, te verweren
Tegen de stad verlaten.

Dit zijn de namen
Van hen die geld, benzine
Of een combi in zich laten
Pompen om hun motor meer
Kennis op te laten nemen, aan te kunnen.

Dit zijn de namen
Van Rotterdammers die niet sjokken of
‘Mwah’ roepen maar samen
Eén stem vormen, sterker door strijd
Rotterdamse wereldfaam waar maken.

Dit zijn de namen
Die de stad maken of kraken-
Kruis nu de jouwe aan.

M.S.

Column

Met Arrow Jazz FM in de oren, die de klanken van James Ingram en Michael McDonald's Yah Mo Be There mogen ontvangen, voltooide ik zojuist de derde column voor die columnwedstrijd van mijn vaders favoriete biermerk. Alleen is nu de kwestie van de beste kiezen en dan insturen. En dat kan nog lastig worden. Alhoewel. Ik heb zelf al een favoriet, maar dat ben ik. En als schrijver van de columns ben ik mooi bevooroordeeld. Dus ga ik de tip gebruiken die me ooit is gegeven over schrijven: maak het af, laat het een tijdje liggen en lees het later nog eens terug. Kijk of je er dan nog steeds zo enthousiast over bent. En dat ga ik doen. With a little help of my friends.

M.S.

Bron afbeelding: Een publicatie op een studentensite met de oproep voor de wedstrijd.

Stilstaan

En dan ben je opeens in een grote stad als Rotterdam. Dan sta je in je hoofd even stil. Want je bent aanbeland op weer zo'n moment in je leven. Het keerpunt. De kruising. Het moment van bezinning: waar moet dit heen? Waar gaat dit heen? Hoe kan dit beter? Interessanter? Vruchtbaarder? Je weet het niet en tast in het duister.

Eigenlijk besef je het nu pas. Dat je niet durft te kiezen. Kan kiezen. Om je eigen weg te gaan. Alles achter je te laten. En een compleet nieuw pad bewandelen, zonder te weten waar je eigenlijk aan begint. Wat het inhoudt, zo'n schrijversbestaan. Ik zou het ook niet weten, op het schrijfdeel na dan. Maar wat nog meer? Roem en onsterfelijkheid komen niet vanzelf en al helemaal niet meteen. Het is hard werken, soms op een houtje bijten. Dingen laten, gok ik. Alles opgeven voor de kunst. Het vak. Want daar hebben we het over.

Maar je zou het ook kunnen voorbereiden. Kan dat? Vast wel. Wat rust, even wat anders doen om te zien of het nog steeds blijft branden. Die vlam van inspiratie. Eventjes maar, om te zien of het leidt tot nieuwe inspiratie. Nieuwe ideeën. En meer tijd om werk te voltooien. Misschien ook niet. Misschien is dit gewoon een winterdipje.

Maar sowieso niet getreurd, want er is een schrijfwedstrijd in Rotterdam, een columnwedstrijd en een poetry slam in Leiden en Rotterdam die aanstaande zijn. Dus voorlopig zijn we wel weer even zoet!

M.S.