Minotaurus

in de kern zit het monster

de weg erheen is lang en ingewikkeld

zijn doolhoven niet een ultieme proef

voor het uithoudingsvermogen van de geest

vraag jezelf vooral eerst af

waarom je ernaar op zoek wilt gaan

monsters buiten beeld of handbereik

kunnen nog iets menselijks bevatten

ondefinieerbare schrijven we af

waar we niets mee kunnen heeft geen bestaansrecht

tot de kern een lokroep van honger uitstoot

bijna onhoorbaar, en toch, ja hoor

daar gaat er weer één, op queeste in het doolhof

denkend het mysterie op te kunnen lossen, zo de moordkuil in

M.S.

DROOGLEGGING

Zo’n honderd jaar later is de mensheid nauwelijks 

verder gekomen. De eerste de beste pandemie

doet het licht uit en zelfs de spots doven. Ongelofelijk

maar waar, deze vijftiende maart. Ga er

maar aan staan. In het kader van 'volksgezondheid'

(slechts een halve waarheid) splijt de maatschappij, nee,

brokkelt af in vele stukken met donkere kanten.

Hier een uitnodiging om de 'zwarte' randen te verkennen.

Opnieuw. Ali Illegali en John Doe zien de zaken 

binnen de kortste keren exponentieel exploderen. 

in de showbizz roddelt men alweer over het fenomeen

'Return of the Underground'. De schappen tonen affiches

van de hoofdrolspelers 'De Bende van de Lege Zakken'.

Anarchie en Radeloosheid vergeten hun minnares Kalmte 

als de Hoop nog op de loer ligt. 

M.S.

GEDICHT VOOR DE TOEKOMST II

NU!

roepen ze overal 

niet het water

maar de toekomst 

komt

leerden we dat niet

van het verleden waarin

alles al een keer

is voorgekomen, hetzij

in primitieve vorm

de aanwijzingen

de beginselen

het begin, jongens, ligt

achter ons

NU!

of nooit

zolang we achterom kijken

met het vingertje geheven

'we vergaten'

'we wisten'

'we herinneren'

maar een streep trekken 

tot hier en niet verder

ho maar

nu.

met de blik vooruit

laten we wat achter ons

                       achter ons

achteruit kijken

is niet futuristisch genoeg meer

nu.

of nooit.

‘weet je nog?’

meer hoeven we toch

niet te weten

om vanaf nul te beginnen

                                               het roer om

                           schone lei

ga terug naar                                             start

nu 

het nog kan

en dan zo

de toekomst in

tegemoet

voorbij

dat is niet zwijgen

maar accepteren 

dat alles al zo was, moest misschien

om hier te belanden

vanaf hier verder

is vooruitgang de redding

grijp het bij de lurven schreeuw als het moet zet je hakken in het zand de tanden op elkaar verstand op nul

en gaan, vooruit, huphup

nu.

nu.

nu.

luister je wel?

of ben je zo

met jezelf bezig

dat je voorbij gaat

aan dat 'die betere wereld'

waar men het o zo graag over heeft

bij jezelf begint

luister je wel

luister je nog

luister je

nu

luister

M.S.

Dancing in the dark (vrij naar Bruce Springsteen)

ook al is het hier

aardig donker

sluit je toch

zo vaak het kan

de ogen

doe alsof

niemand je ziet

doe alsof 

je niemand ziet

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

doe alsof

voor even

doe alsof

het leven leuk is

omdat het hier

aardig donker is

en jij verborgen

tussen knusse hoekjes

en discoverlichting

stap wieg lach lieg

snuif slik dans vlieg

sjans zwicht knak hier

val vlieg veer diep

tijd voor make-up

alsof een break-up

met de dansvloer

met alles

met iedereen

met jezelf

doe alsof

niemand je ziet

doe alsof 

je niemand ziet

stap wieg lach lief

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lief

dans lieg lach wieg

tot de rekening 

wordt gepresenteerd

op zwart

M.S.

SCOREBORD

Dit zijn geen tijden om in de spiegel te kijken. Afgezien van de feestbelichting en het aanwezige menu (enkel dranken en shotaanprijzingen) is ook de uitstraling van je reflectie benedenmaats. 

Om je heen niets dan nog meer drank. Lege ogen. Paniek en onrust achter de bar, maar het tempo is hoog. En terecht. Iedereen is dorstig.

Maar naar wat. Geen. Idee. En waarom zou ik ook. Dit zijn geen tijden om in de spiegel en te denken: 'Goh, nu zou je eigenlijk rechtschapen moeten handelen.’ Maar nee.

Dit zijn geen tijden om rond te kijken. Te luisteren. Een conversatie aan te gaan. Zelfs met niets zeggen noch bewegen wordt je toch wel leuk gevonden. Of alsnog. Iedereen moet scoren. Of wil.

Geen mens die het weet. Geen haan die ernaar kraait, behalve naar de vrouwelijke rondingen die de dansvloer van wulpsheid voorzien. Terecht, maar aan mij niet besteed.

Dit zijn geen tijden meer. Dit zijn geen tijden meer. Zelfs de spiegel kleurt flikkerend afkeurend rood. Stop hier. Ga niet verder. Ga naar huis. Je blijft zitten want wat moet je anders. 

Dit zijn geen tijden om in de spiegel te kijken. Toch zie je jouw reflectie nog een ronde bestellen. Van hetzelfde. Proost. Niemand antwoordt. Zelfs de muziek niet. Je neemt een slok. Slikt.

M.S.

er moeten soms

er moeten soms

pagina’s uitgescheurd worden

dan versnipperd

       weggegooid

alleen de herinnering

aan de flarden

heeft al pijn genoeg in zich

              spijt

              twijfel

doorgaan geeft ook

de nodige ballast, het overbodige-

het woord zegt het al

er moeten soms

pagina’s uitgescheurd worden

ruimte voor nieuwe

            voor adem

leven vraagt soms ook

om schrappen

om te schaven

M.S.

Opgedragen aan J.A. Deelder (1944-2019)

Een stad huilt zich in donker bij daglicht,

in een maatpak als harnas tegen de nacht.

'Chet, where art- Oh, daar ben je, ik dacht al.'

Een achtergebleven leegte klopt niet in een hart

dat Rotterdams is. Klinkt. Zou moeten swingen als

jazz op plaat, als kosmopoliet die een stad 

dwingt vrij te zijn en blijven. Vrij van angst.

Een stad herrijst in donker bij daglicht,

als stijlvolle Maasstad met poëzie volbracht.

'Hoe langer je leeft,' tja. Zolang je nog lacht

en spreekt en het pak nog altijd past hult een stad

zich in licht tijdens duisternis als dank voor de 

                                                                            nacht.

19-12-2019

M.S.

dat ik in andere ogen

dat ik in andere ogen
toch de jouwe zag
dat het even schrikken was
toch alweer een tijdje geleden
dat voorbije voorbij de jaren
toch alsof de tijd even
dat moment waarop geheugen
toch kortsluiten
dat afsluiten
toch nooit alsof nooit en toch
dat ik in andere ogen
toch de jouwe zag
dat de mijne schimmen
toch te laat tevergeefs
dat ik in andere ogen
toch andere en ik

M.S.

Wild fruit

ook hier
mogen vruchten niet geplukt

van dichtbij
onderzoeken observeren bewonderen

aftasten alleen
met adem en ogen

de demonen en serpenten
die anders influisteren

hebben hier
geen enkele zeggenschap

dit vruchtvlees blijft
een beschermd stukje natuur

laat de watertanden
ook maar achterwege

elders is uw karikatuur
mogelijk wel gewild

maar vooral hier specifiek
mogen vruchten niet geplukt

M.S.

Plaaggeest

je laat niet los

er is zoveel wat je tegenhoudt
zonder te beseffen
dat het loze lucht is

er zijn vingerafdrukken te bespeuren
op plekken waar je bent geweest
maar niet meer kunt zijn

door sommige deuren en muren
kunnen zelfs verleden spoken niet, alleen
afgesloten wegen kunnen nog worden bezocht

je laat niet los

de dolken gaan altijd
in iemand anders z’n rug
nooit de eigen, waarom zou je

geleerd van de fouten heb je niet
zul je ook niet, waarom zou je
de plekken waar je redenen voor had

om steeds weer naar terug te keren
te willen onderzoeken voor sporen
van iets dat het waard is te respecteren als voorbij

je laat niet los

als plaaggeest moet je overal mee weg kunnen komen
eigen schuld bestaat niet en de waarheid wordt altijd
geboren in de leugen omwille van het eigen hachje

waarom zou je schuld bekennen als de wijzende vinger
zoveel makkelijker, zoveel effectiever, zoveel meer
mogelijkheden tot schade aanrichten-

je laat niet los

waarom zou je, plaaggeesten hebben toch geen gevoel-
ontastbaar heeft ook een prijs om maar te zwijgen
van onzichtbaar maar zonder stem valt er niets meer te zeggen

M.S.

niet vergeten de tanden

niet vergeten de tanden
te poetsen vanavond

ook de poes
houdt van cool & fresh
voor het slapen gaan

als de ogen eenmaal gesloten
kan er van alles gebeuren

wie weet worden we morgen
uitgeput uitgeblust afgemat
opgebrand wakker

dekken de kreukels van onze lijven
de lakens om ons heen
goedemorgens toe

zijn we misschien volledig
gesloopt door lukrake kussen
van de nacht – hoe dan ook

niet vergeten de tanden
te poetsen vanavond

frisse zin die bijtgrage kaken strijdklaar maakt
begint met een flinke poetsbeurt
van de tandenborstel

M.S.

Junk

niet high van het leven
ga skyhigh van de dood
houd van met zijn
weet je wel
hoe kristalhelder ook

ga op
in omgevingen
vergezeld door nobody’s
op rolletjes
de straat in de pocket

kijk niet meer omhoog
ook daar is niets
hetzelfde liedje
liever muziek
in mijn hoofd

dodenmarsen lopen
te vermoeiend
zit zonder lachkick
als het zo mag heten
wat een uitzicht

geld voor niks
praat in tunnelvisies
ga mee in rook
met mijn hoofd in de wolken
succes is maar perspectief

M.S.

NB: Dit is al een ouder gedicht (18 oktober 2015), maar vond hem opeens terug.

In tijden van vleugels

na het opstijgen
en het bereiken van de spreekwoordelijke
'kijk mama, zonder handen'-vlieghoogte
is het zoeken naar balans
iets om niet te vergeten

de ondergrond is te allen tijde
verpletterend hard te noemen
en niemand gaat graag
op z’n bek

te veel warmte
doet niet alleen spieren en pezen
verslappen maar droogt ook uit
om maar te zwijgen
van mogelijke verstikking

te dicht op de afgrond
maakt onzeker en angst
voor een daadwerkelijke doodsmak
de schreeuwende vaderfiguur
langs de zijlijn die het eerder dan jij
helemaal mis ziet gaan

goed luisteren zullen we nooit
en in tijden van vleugels
is het nieuwe speelgoed
het allerbelangrijkste
want stuk kan het gaan
en kwijt mist de eerste keer al niet

voorzichtigheid is regel in dit luchtruim
concentratie een pre om signalen
zo juist mogelijk op waarde
in te kunnen schatten
vóór de crash, graag
anders is het al te laat

M.S.

Nachtsentiment (In A Sentimental Mood)

het matras vormt de doorgang naar dromenland
in werkelijkheid een bodemloze put
een gat om in te vallen niet wegzakken

de muren de leegte de bokspring
zelfs het laken zelfs het kussen
echoën hartslagen van slapend verzet

een lichaam is vatbaar voor trillingen
een lichaam in rust blijft erdoor onrustig
ogen gesloten maar achter de leden
ogen de dromen als televisieschermen

de beelden tonen fantasieën als realiteit
waarheden als dromen vice versa en door elkaar
hoeveel hartslagen er al hebben geklopt
wordt net als vroeger verzwegen door het matras

M.S.

Blues voor Elgar

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
moet voor geluk
gewerkt worden

mazzelaars hoeven
maar weinig te doen

drukken sukkelaars
uit de weg of naar beneden

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
slechts beperkte bewegwijzering
naar van alles behalve ‘thuis’

zo een waar niet de haat is
maar een waar het hart tot leven-

daar kan niemand jou pakken
daar kan jij herpakken

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
mee-, voor- en achterlopers
maar allemaal voorwaarts

blikken zijn net als stoplichten
die springen vanzelf weer op groen

vrijheid en rust vind je tussen regels
warmte, vriendschap, liefde, bewaar je thuis

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
is geluk werken
of er domweg over struikelen

in deze stad
kunnen handen helpen

bij het verdragen van
overlevingsdrang in verloren staat want

op straat
geen adviezen
voor onsterfelijkheid

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

M.S.

Bekend gezicht (I put a spell on you)

een bekend gezicht
verbluffende gelijkenis
met een ander

we kennen elkaar niet
misschien zelfs niemand
maar worden voortdurend
herinnerd aan een warmte

iemand heeft je ooit betoverd
sindsdien zoekend in onbekende
de juiste blik van herkenning

met zoveel mensen om je heen
die alsmaar komen, alsmaar gaan
moet het een speld zijn geweest
toen je nog bergen beklom

M.S.

NOTITIES BIJ EEN LEGE HOEK

de band heeft het pand verlaten
laat een zweem van blues achter
de toeschouwers, afgerekend en vertrokken

applaus zit niet langer aan de bar
loopt buiten te verregenen
paraplu’s vormen bescherming tegen
het wegspoelen van gemoedstoestanden

soms is de blues een doodgraver-
opent de wonden, graaft de lijken op
en vertrekt, geen afscheid noch instructies

een leegte kan wel omgebouwd worden tot ruimte
maar godsamme, waarom niet andersom-
eenzaam is toch maar een weg te stoppen gevoel,
uit te scheuren onder huilende blues van begin tot eind

M.S.

NOTITIES BIJ PAKHUIS SANTOS

op deze plek ruim honderd jaar later
is de koffie toch echt opgedroogd-
loze, verlaten historie op Zuid
welke opnieuw geschreven moet worden

bij een nieuwe jas horen ook
nieuwe gevulde binnenzakken en de vraag:
'wie gaat juist die vormgeven?'

jazeker, de Duitsers hebben in Rotterdam
nog heel wat harten te veroveren,
dit keer met minder oorsuizend geweld, graag
een stil werk willen we, voor een stilleven

van een monument dat blijven moet
al is het enkel vanwege de naam
die verbonden is met meer dan stad en koffie alleen

M.S.

Je hoeft me alleen maar even vast te houden

je hoeft me alleen maar even vast te houden
van binnen ben ik zo koud en guur
als achter de ramen waar de zon en maan
elke dag vechten om een plek op de speelplaats

weten zij veel dat de whisky geen kelen meer smeert
dat de rum niet langer illusies van hete nachten voorschotelt
dat de tequila vooral op mijn lippen nuchter blijft

je hoeft me alleen maar even vast te houden
de ruimte is er en hoognodig zo zegt het momentum
je armen kunnen bovendien wel de houvast gebruiken
ze liggen er zichtbaar ongebruikt bij en dat is zonde

ik zou ook mijn jas aan kunnen trekken maar dat is wat bot
om maar te zwijgen van veel minder opbeurend, kom hier
je hoeft me alleen maar even vast te houden

M.S.

https://youtu.be/mgBdid4aFgI

het is misschien beter om elkaar

het is misschien beter om elkaar
vanavond maar niet te kussen

het speeksel dat uitgewisseld
zal worden is eigenlijk
bedoeld als een soepel
begin van complete vertering

kussen zijn soms nog leger
dan de woorden die eraan
vooraf gaan, als dekmantel
voor dat innerlijke hellevuur

we wisten het al, dat het beter is
vanavond niet te kussen

ook al denken we leven op lippen te lezen-
zelfs dit boek eindigt met een harde kaft

M.S.