donderdag 22 december 2016

Blowin' in the wind (vrij naar Bob Dylan)

de man op straat
zingt over de antwoorden
die maar wind blijven meepakken

zijn stem mist
nogal wat zwaartekracht
om voorbijgangers ermee in het gezicht te slaan

als één van de weinigen
heb ik een muntstuk voor hem over
hij lacht tenslotte, doet zijn best

als we beter konden vangen
zouden we minder ver van huis zijn
maar net als zijn stem
moeten we nog even doorontwikkelen

M.S.

maandag 19 december 2016

toch moeten we het eens hebben

toch moeten we het eens hebben
over de littekens

de huid is een panty geworden
die kou doorlaat

van binnen is het te voelen

ja
ze helen uiteindelijk wel
maar ze blijven jonger dan de rest
onbegrepen plekken
met minder gevoel

en we hebben juist zoveel nodig
alles nodig

moeten we het daar niet eens over hebben

over de onschuld die we inruilden
voor herinneringen
die voor de helft zijn besmet
met schaamte

jawel
sommige plekjes bevatten pareltjes
memoires waardig
blijven echter littekens

we moeten het er eens over hebben

er moet iets zijn
een manier
om ze te kunnen delen
uitwisselen zoals gedachten
of andere delen van het lichaam

panty's laten immers
kleine beetjes warmte door

overbodige hitte ook trouwens

ja
daar moeten we het zeker over hebben

de warmte van onze littekens
de kou erbij

elkaar ergens in het midden ontmoeten

dat lijkt me wel wat

voor we helemaal leeg bloeden
open gereten
of gestrekt liggen

M.S.

zaterdag 17 december 2016

ach, mens

ach, mens

toen ik nog klein was
bestond mijn ergste nachtmerrie
uit een sneeuwballengevecht
met een vuurbal voorzien van een lachend gezicht

duivels lachend
ter aarde stortend vanuit de wolken

op verder dan een steenworp afstand
gooien mensen vandaag de dag
stenen naar andere mensen

omdat ze anders denken
anders zijn gekleed
andere voorkeuren hebben
anders spreken

ach, mens

vanuit andere windrichtingen
bericht het nieuws dagelijks
over kinderen die maar niet ontwaken
uit hun nachtmerries

ongeacht hun leeftijd
leefwijze geloof geslacht

ach, mens

mijn ogen zien zoveel kleuren
dat ze soms bloed huilen
verdragen het licht niet meer
zelfs de dagen worden grijzer, donkerder

ach, mens

niet de kogels of
wat voor wapens dan ook
zijn het meest dodelijk
maar de mens die het bedient, afvuurt,
de demoon

ach,

de mens is al lang
niet meer onschuldig, ziet u

een goed mens
is een uitstervend ras,
een kinderdroom die nooit uit zal komen

ach, mens

zelfs dode schrijvers
accepteerden vroeg of laat
de onbereikbaarheid
van onsterfelijkheid

dat oorlog een menselijke uitvinding

ach, mens

met dat besef
valt er enkel te pogen
een goed mens te zijn
voor goede mensen te zijn
goed om mens te zijn

bij leven

voor vrede

ach, mens

toe

M.S.

dinsdag 13 december 2016

Bakkie blues in december

zoals de harmonica trilt
bibberen mijn handen in het ritme mee

de bleek uitgeslagen kerstboom
schaatst voor geen meter meer
onverstoorbaar kil
en dan die stilte in de hoek

ik slide wel terug hoor
richting de koffiebar

een dubbele espresso dit keer
enkel is ook zo zielig
zeker als je alleen zit
en dan een bittere dorst voor twee

M.S.

zaterdag 3 december 2016

Surround sound

I can hear my footsteps

as I walk through
a world of sound
made by men’s creations
and constructions

and nature
who fight every day
and night to remain
present

I can hear my footsteps

for they are my doing
my walking
my left behind prints
on these streets

only for seconds
tops
pursuing whatever
drives me forward

I can still hear my footsteps

over all the cars
and public transport
and cutting winds
fighting those skyscrapers

over people talking
and bicycles and mopeds
and pigeons and lovers kissing
and phones calling

I can still hear my footsteps

for they are mine
as a part of my nature
of me being human
as a part of nature

I can hear my footsteps

not as some machinery
at work but soft touch
on new grounds day in day out
when I actually listen

I can hear my footsteps

through all the noise
surrounding me
captivating me
when outside

I can hear

what is always there
as long as I

M.S.