Ook voor deze week een gedicht geschreven op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, live voorgedragen in de show van Mark van Dale op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 11 april met bijbehorende nieuwsberichten.
Toen geluk nog heel gewoon was
Later als ik groot ben,
oud en wijs ben,
zal ik denken
aan toen nu geluk was.
Toen het nog gewoon was
dat je zoon of dochter
een konijn of cavia bezat,
het dier je dagelijkse headliner
tot het graf.
Dat je niet raar was
als je een praatje pot had
met de conducteur
in plaats van z’n kaak brak-
toen was ‘ie gewoon nog je informateur.
Later als ik groter ben,
ouder en wijzer zeg
dat nu tweehonderd nitraatbommen
wel veel van het goede zijn,
een papieren slachting is al goed genoeg.
Toen het nog gewoon was
dat de strenge arm der wet zijn werk doet
met twee vingers in de neus-
zelfs de cijfers liegen er niet om
als ondanks enkele missers geweld wordt teruggedrongen.
Dat het niet raar was
als er nog plek zat was
om te parkeren en dat
dat gewoon kon zonder vast
te zitten aan een zoekgeraakt contract.
Nee, later als ik groter ben,
ouder en wijzer denk
aan toen nu geluk gewoon was,
midden in die wereldstad genaamd Rotterdam.
M.S.
NB: In de derde strofe word je verwezen naar Issuu.com, om daar de digitale krant te openen. Het bedoelde artikel 'Ik verstijf als ik hoor van een mishandeling', bevindt zich op pag. 9.
Posts tonen met het label krant. Alle posts tonen
Posts tonen met het label krant. Alle posts tonen
vrijdag 11 april 2014
Over Rotterdam - 11 april 2014
woensdag 21 november 2012
Ode aan de typemachine
Vandaag is alles anders-
De regen van buiten valt
Mijn hoofd binnen, waar
Het tikken alsof een machine
Echo’s vormen in mijn
Voorhoofdsholte.
De regen steelt mijn pijp
Nog voordat ik hem überhaupt
Kan kopen, laat vlekken
Achter op dit bureau,
Achter op dit papier,
Doet me denken aan letters.
In de echo hoor ik haar
Voetstappen naderen, ongrijpbaar
En nog veel te ver verwijderd- gestaag
Tikken haar hakken alsof een machine
Richting de echo van de mijne,
Metronomisch, anders dan mijn schrijfritme.
Vandaag is alles anders-
De regen buiten valt
Mijn hoofd binnen, waar
Het tikken alsof een machine
Het schrijven niet mag stoppen, waar
Haar loopritme zich tot voelt aangetrokken, waar
Ik inkt huil die letters vormen
Om alles niet kwijt te raken, maar
Mijn voorhoofdsholte stroomt
Overvol.
M.S.
NB: Dit gedicht is naar aanleiding van een krantenartikel in de Metro, dat berichtte dat de fabriek van Brother in Wales de laatste typemachine uit Groot Brittannië van de band is gerold. De BBC sprak van 'het einde van een tijdperk'. Nu ligt mijn (elektrische) typemachine al jaren te verstoffen in het ouderlijk huis, vind ik dit nieuws toch schokkend.
Voor mij als dichter/schrijver/literatuurliefhebber zijn er weinig mooiere geluiden dan het geluid van het getik op een typemachine. Magisch. Een ongekende charme gaat verloren. Vandaar mijn ode hierboven en hieronder een illustratie door Michael Winslow van dit prachtige geluid door de jaren heen. Laat ik daarna het woord aan Remco Campert.
De regen van buiten valt
Mijn hoofd binnen, waar
Het tikken alsof een machine
Echo’s vormen in mijn
Voorhoofdsholte.
De regen steelt mijn pijp
Nog voordat ik hem überhaupt
Kan kopen, laat vlekken
Achter op dit bureau,
Achter op dit papier,
Doet me denken aan letters.
In de echo hoor ik haar
Voetstappen naderen, ongrijpbaar
En nog veel te ver verwijderd- gestaag
Tikken haar hakken alsof een machine
Richting de echo van de mijne,
Metronomisch, anders dan mijn schrijfritme.
Vandaag is alles anders-
De regen buiten valt
Mijn hoofd binnen, waar
Het tikken alsof een machine
Het schrijven niet mag stoppen, waar
Haar loopritme zich tot voelt aangetrokken, waar
Ik inkt huil die letters vormen
Om alles niet kwijt te raken, maar
Mijn voorhoofdsholte stroomt
Overvol.
M.S.
NB: Dit gedicht is naar aanleiding van een krantenartikel in de Metro, dat berichtte dat de fabriek van Brother in Wales de laatste typemachine uit Groot Brittannië van de band is gerold. De BBC sprak van 'het einde van een tijdperk'. Nu ligt mijn (elektrische) typemachine al jaren te verstoffen in het ouderlijk huis, vind ik dit nieuws toch schokkend.
Voor mij als dichter/schrijver/literatuurliefhebber zijn er weinig mooiere geluiden dan het geluid van het getik op een typemachine. Magisch. Een ongekende charme gaat verloren. Vandaar mijn ode hierboven en hieronder een illustratie door Michael Winslow van dit prachtige geluid door de jaren heen. Laat ik daarna het woord aan Remco Campert.
History of the typewriter recited by Michael Winslow from SansGil—Gil Cocker on Vimeo.
Labels:
BBC,
Brother,
gedicht,
Groot-Brittannië,
in memoriam,
krant,
laatste,
metro,
Miguel Santos,
nieuw,
nieuws,
ode,
poëzie,
Remco Campert,
thema,
typemachine
woensdag 3 november 2010
Tijdverspilling

Nu ben ik niet per definitie een man van de cijfertjes (mits het aankomt op telefoonnummers, altijd handig), maar het lijkt me handiger om samen met desbetreffende bedrijven een gericht marketingplan op te stellen om de omzet en/of winst te verhogen. Strooien met kortingen is, hoewel het hier gaat om studenten, wel een beetje makkelijk. Daarnaast zat de eerstvolgende prullenbak die ik op mijn weg tegenkwam, al stampvol met die krantjes. En wat er niet in paste, lag ernaast. Oftewel: wellicht een verspilling van papier.

Hier alvast een tip voor je marketingplan: veel kortingen betreffen horecagelegenheden - een hotspot voor studenten. Doe iets met de beleving van die plekken, zet die centraal in plaats van de korting. Waarom moeten studenten juist naar kroeg D in plaats van kroeg A? Dat is wel belangrijke stof om over na te denken, met het oog op meer omzet en/of winst. Back to the drawing board, guys!
M.S.
Abonneren op:
Posts (Atom)