'Ga weg van het ongeluk, dan zul je het geluk wel vinden' - Boek 'Darko's lessen' door Michelle van Dijk dat een uitgever zoekt

Als onderdeel van een zeer select groepje lezers (lees: fans) mocht ik het manuscript van Michelle van Dijk haar eerste boek (in boekvorm) lezen. Het boek zoekt namelijk nog een uitgever, en enthousiaste reacties van fans van het boek helpen natuurlijk ook al. Hoe meer fans, hoe meer reacties, hoe beter. Iets wat hopelijk leidt tot een uitgever. Hieronder mijn bescheiden oordeel van het boek Darko’s lessen.

Keiharde vorleesliteratuur zoals je het nog maar zelden tegenkomt. Geheel in de stijl van Van Dijks manier van voordragen. Heb je dat nog nooit meegemaakt? Zorg dat je haar een keer live ziet, fenomenaal en in your face.

Ook met Darko’s lessen ontkom je niet aan haar literaire stem. Vanaf de eerste zin wordt het verhaal op je afgevuurd: ‘je hoeft alleen maar te schieten. Je trapt de deur open – bam – en je schiet: pafpafpaf. Absoluut briljant aangezien je net een bladzijde (lees: een deur van het boek) hebt opengeslagen. En dan hebben we het nog maar over de proloog. De echte lessen moeten nog beginnen.

Dat hoofdpersonage Darko taallessen en volwassen onderwijs volgt is voor het verhaal niet van uitermate groot belang. De echte lessen zijn de levenslessen: alle gebeurtenissen die we met Darko meemaken zijn voor hem een leerproces, misschien zelfs voor ons. Herkenbare situaties vol realisme en humor op het gebied van werk, dromen, de echte toekomst en ja, de liefde.

Darko, de arme ziel, verliefd op een vrouw die nog onhandiger is op dit gebied dan hijzelf. Maar wat een gevoel en overgave voor Janna. Mijns inziens wat elke (écht) verliefde man voelt (of hoort te voelen) maar niet weet te omschrijven. Laat staan uiten. Tot ik dit boek las.

En dan de nostalgie over zijn achtergrond en familie. De Oost-Europese achtergrond van Darko (bovendien actueel als het gaat over integreren en je land uit vluchten) is een wirwar aan herinneringen die hij zelf een plekje moet geven en er achter komen wat het voor hem betekent. Wat voor man het hem zal maken. ‘Je wordt een volwassen man,’ zal nog moeten blijken als je aan ‘Darko’s lessen’ begint.

Zonder verder al te veel willen verklappen van dit boek, heeft Darko’s lessen alles in zich wat een goed boek moet hebben: sterke hoofdpersonages, herkenbaar decor (zeker voor de Rotterdammers), een background story dat je niet op een presenteerblaadje wordt aangeboden, maar in goed geplaatste onderdelen. Niet te veel, niet te vaak, en zo gedoseerd dat het bijna een tweede verhaal wordt. Het heeft humor, nostalgie en romantische liefde in een goed te volgen ontwikkeling. Soms rauw, vaak recht voor zijn raap maar altijd puur en eerlijk.

‘Darko’s lessen’ is een van de fijnste boeken die ik sinds tijden heb gelezen. Het verdient niet alleen een uitgever die het boek tot haar recht laat komen, maar ook een leesgierig publiek dat het verhaal zich toe-eigent en (als aanrader er uit voorlezende) deelt met andere lezers. En ondertussen: ‘Ga we voor het ongeluk, dan zul je het geluk wel vinden.’

M.S.

Meer weten over Darko's lessen, het boek dat een uitgever zoekt? Lees het hier!

Sjimmie Waardig

Laat je niet misleiden door deze titel. Het gaat hier om een positieve review van James Worthy, van dezelfde James Worthy. Met de mannen van Top Notch achter zich een logische keuze voor de titel. Alsof het een LP is die uitkomt, in plaats van een boek. Ik heb gisteravond zijn debuutroman uitgelezen in de Witte Aap, jawel, in een bar. Een betere setting had ik me eigenlijk niet voor kunnen stellen. Bier, barmannen, vrouwen op barkrukken die heen en weer wiegen. Aangeschoten wannabe-pooiers die op hen inpraten in de hoop dat ze met hun haar gaan spelen. In hun nek wrijven. Of maar meteen voorstellen om het gesprek ergens anders voort te zetten. Bij hen thuis, bijvoorbeeld.

Maar goed, het boek van James Worthy dus. Hi-la-risch. 'Waar gaat het over,' vroeg het zusje of de zus van de kleine Braziliaan achter de bar. Ze haalde me een beetje abrupt uit mijn leesmodus, maar ik kwam uit op dit: 'Een man is zijn grote liefde verloren, waarop hij uit frustratie zowat alles wat twee benen heeft en een oester ertussen neukt en uiteindelijk, na vele amoureuze en hilarische avonturen, naar Frankrijk vertrekt om een boek te schrijven. Met dat boek wil hij zijn grote liefde terugwinnen, maar vindt onderweg een nieuwe grote liefde.' Het zusje of de zus van liet het even op haar inwerken en liep toen instemmend knikkend terug naar haar groepje. Ze draaide zich om en riep iets van: 'Mag ik hem lezen als hij uit is?' Ik lachte en bedacht me dat het al de tweede was die dag die het wilde lenen.

De meest wonderlijke zinsnede die me is bijgebleven (lees: die mij het hardst heeft laten lachen op een willekeurig terras in Rotterdam) is: '... erosie van je venusheuvel...'. Ik probeer me er nog steeds een voorstelling van te maken, maar het lukt me niet. Vooral niet omdat ik gaandeweg het lezen steeds moest denken aan de woorden 'een kruising tussen Jan Wolkers, Herman Brusselmans en Al Pacino'. Grootspraak, maar het meest accuraat met de schrijfstijl. Het boek is grof. Het is geil. Het is plat. Onvoorstelbaar. Creatief geestig, want ik heb vaak gedacht 'Hoe de fuck verzin je dit?'. Ook heb ik zowat iedereen die mij heeft horen of zien lachen terwijl ik het boek las aangeraden, na een kleine voordracht uiteraard, om het te kopen. Te lenen in de bieb. Kortom: te gaan lezen. Had ik al gezegd dat het net zo snel leest als de Intercity A'dam - R'dam? En heb je door dat dit een 'bescheiden' lofzang is op James Worthy? Op zijn blog schreef hij over zijn motto tijdens het schrijven van zijn debuut, ontleend aan Roald Dahl: '‘Two jokes a page, and don’t stop for sunsets.’ Dat is schrijven in een notendop.' En dat is hem gelukt, maar weet ook de heartbroken man in the gutter een goedlopend verhaal te geven. En het mooiste van het boek is dat de personages Herman Brusselmans steeds bellen om te http://www.blogger.com/img/blank.gifzeggen dat niet Brusselmans maar James motherfucking Worthy de Befkoning van de Benelux is. Dat maakt het waardige literatuur met grande cojones. Heerlijk. Dus niet ouwehoeren, gewoon kopen! Want je lacht je suf en wordt geconfronteerd met je eigen mannelijkheid.

'Kun jij je met de schrijver identificeren,' vroeg de Braziliaanse barman aan mij.
'Wat betreft het rond neuken niet,' begon ik, 'maar wel het ten onder gaan door de liefde en de manier waarop hij alles beleeft en beschrijft. Dat zeker.'

M.S.

Afbeelding boek: Lebowski Achievers