Vrije dag

Zo rond de klok van tien uur vanochtend deed ik voor het eerst mijn ogen open. Onder mijn raam hoorde ik in eerste instantie een duivenposse, gevolgd door een opstartende en vervolgens wegrijdende auto. Het derde geluid wat ik hoorde was dus die gevreesde luidruchtige buurvrouw. Helaas voor mij was ik net te laat wakker om er dusdanig last van te hebben dat ik mijn bed uit kon springen om haar deur te bewerken en vervolgens een vloekwoordelijke kanonnade op haar af te vuren. Neen, na de vierde hoge AAAAAAHHH! hield de sessie op. Maar jij bent inmiddels wakker. Hoopt op een nieuwe sessie, zodat je alsnog die deur kan opzoeken. Maar nee.

Dus maar de keuken in voor wat water. Daarna maar een sigaret roken en dan op je gemakje wakker worden. Denken aan van alles en nog wat. Zoals mijn optreden bij Boek NU! afgelopen donderdag, wat ik zelf wel een opsteker vond. Ging best lekker. Presentator Daniel Dee kondigde aan dat ik dit jaar tweemaal ga debuteren, met proza en poëzie. Zoals ik een van de voorgaande blogs al riep, lijkt dat poëzie me nog een dingetje worden. Maar proza, ja. Dat terzijde, want ik kwam poëzie voordragen bij Boek NU! Opkomend schrijftalent Robbert Meijntjes heeft één van de gedichten die ik deed, 'Bombardement (die ik wel eens beter heb gedaan, volgens mij, maar dat weet ik niet zeker)', gefilmd:

Nu eindelijk dit filmpje is geüpload, is de buurvrouw ondertussen een sessie verder en tegelijk met de koffie klaar. is het nu tijd voor de rest van de dag. Een vrije, weliswaar. Kunnen we leuke dingen gaan doen. En moet nog de stad in om een cadeautje te kopen. Geen idee wat, maar ik red me vaak het best met een last minute. Opeens krijg je dan zo'n ingeving. Nu eerst nog een kopje koffie om wakker te blijven en dan maar eens op pad. Na een kampioenenontbijt, uiteraard. Maar dat houd ik dan wel voor mezelf. Ik heb namelijk niet vaak een vrije dag.

M.S.

Doorgaan

Dat was een beetje de toon van het eerste telefoontje dat ik ontving vandaag. Uiteraard had Aphrodite een heel goed punt, behalve dat ik dan net wakker was. Echt. Gisterochtend gebeurde precies hetzelfde. Met als enig verschil dat ik me vandaag iets beter voel. Dus om de vraag te beantwoorden: er ligt nog een aardige to do-list te wachten, te schreeuwen om afgemaakt te worden. En dat gaat gebeuren de komende zes uur, voor ik vertrek naar Katendrecht voor een voordracht. In het kader van vriendschap, het zal mij benieuwen. Ik denk dat ik daarvoor dit meeneem, maar moet daar nog even over beraadslagen. Komt ook nog in een nog te verschijnen dichtbundel, maar daarover later meer. Moet vanavond in ieder geval tien minuten vullen, dat zit wel snor. Iets met vriendschap, en dan eigen keuze.

Straks eerst maar eens werk maken van de roman die ook nog uit moet komen, '71|17'. Zo blijven we bezig, en is het eigenlijk heel terecht dat Aphrodite de beginvraag stelde. Ik heb geen idee. Nou dan, zegt ze, hop aan de slag. En lachen. Positief blijven. En anders denk je maar aan mij. Lijkt me een goed plan, anders word ik nooit een groot schrijver, natuurlijk. De muzes, daar draait het allemaal om. Aphrodite knikt streng, tapt met haar voeten op de grond. Twee woorden, negen letters. Ik ga al, ik ga al. Mag ik daar een muziekje bij?

M.S.