Waterbus

de meeuwen
van de Maas
zijn een dobberend bewijs

in theorie
kan hier
prima gevist worden

tussen kades
van punt naar punt
wipwappen
op een drijfijzer

op een zonnige dag
bijna hemels

een enkel dok
om aan te leggen
biedt zelfs nog ruimte
voor innovatie

en dat de kraanvogels
en mobiele olifanten
en hefbomen nog geen
Rijksmonument zijn;
on-be-grij-pe-lijk

in hoger tempo dan een Spido
(wel zo’n veertig
kilometertjes per uur!)
zie ik de haven namelijk al
tot kunst worden

M.S.

Mooie meiden

Voor dichters
zijn er geen mooie meiden
tenzij gehuld in
maagdelijk wit
tussen de regels.

Verdoemd als
de woorden ze zullen
omsluiten, pas loslaten
als er een punt gevallen is.

Pas dan valt er
niets meer te zeggen,
zijn er geen woorden meer
om te doen alsof
de dichter die je ving
niet van je zal houden.

Dat maagdelijke is
(zoals elke dichter wel weet
waaronder ondergetekende)
maar schone schijn
om maar niet op te biechten
dat er een heel leven schuil gaat
onder bleke, strakke gezichten.

Bij mooie meiden
staat al op het lijf geschreven
dat ze bezongen moeten worden
en dus niet gevangen als
voorheen vrije vogels.

M.S.

Vanaf hier

Vanaf hier
kun je op je vingers natellen
dat de rest is aangebroken,
of je daar nu klaar voor bent

of niet. Elke levensfase
die plaats maakt
voor een volgende
heeft nog wat losse eindjes.

Zaak is om ook die
(naar eigen inzicht)
netjes af te ronden

voor je het voorbije achterlaat-
voor je alle ziel en zaligheid
over regenbogen de wereld in slingert.

M.S.