Zwarte tonic

starend in koplampen inhaleert ze
wolken asfalt voor de longen

nicotine slaat neer op kinine
of de ogen dat ook doen
wordt verzwegen door dark shades
in stijl met de overige kledij

het accent is een oceaan verder geworteld
de leather boots made for walking tot hier

de Dood zal vast op een dag naderen
markeringen in de loopgraven rond de mond
Godot wordt in ijzige stilte verwacht
gebukt onder sterren neemt ze van alles afscheid

M.S.

Junk

niet high van het leven
ga skyhigh van de dood
houd van met zijn
weet je wel
hoe kristalhelder ook

ga op
in omgevingen
vergezeld door nobody’s
op rolletjes
de straat in de pocket

kijk niet meer omhoog
ook daar is niets
hetzelfde liedje
liever muziek
in mijn hoofd

dodenmarsen lopen
te vermoeiend
zit zonder lachkick
als het zo mag heten
wat een uitzicht

geld voor niks
praat in tunnelvisies
ga mee in rook
met mijn hoofd in de wolken
succes is maar perspectief

M.S.

NB: Dit is al een ouder gedicht (18 oktober 2015), maar vond hem opeens terug.

In tijden van vleugels

na het opstijgen
en het bereiken van de spreekwoordelijke
'kijk mama, zonder handen'-vlieghoogte
is het zoeken naar balans
iets om niet te vergeten

de ondergrond is te allen tijde
verpletterend hard te noemen
en niemand gaat graag
op z’n bek

te veel warmte
doet niet alleen spieren en pezen
verslappen maar droogt ook uit
om maar te zwijgen
van mogelijke verstikking

te dicht op de afgrond
maakt onzeker en angst
voor een daadwerkelijke doodsmak
de schreeuwende vaderfiguur
langs de zijlijn die het eerder dan jij
helemaal mis ziet gaan

goed luisteren zullen we nooit
en in tijden van vleugels
is het nieuwe speelgoed
het allerbelangrijkste
want stuk kan het gaan
en kwijt mist de eerste keer al niet

voorzichtigheid is regel in dit luchtruim
concentratie een pre om signalen
zo juist mogelijk op waarde
in te kunnen schatten
vóór de crash, graag
anders is het al te laat

M.S.