Dancing in the dark (vrij naar Bruce Springsteen)

ook al is het hier

aardig donker

sluit je toch

zo vaak het kan

de ogen

doe alsof

niemand je ziet

doe alsof 

je niemand ziet

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lieg

doe alsof

voor even

doe alsof

het leven leuk is

omdat het hier

aardig donker is

en jij verborgen

tussen knusse hoekjes

en discoverlichting

stap wieg lach lieg

snuif slik dans vlieg

sjans zwicht knak hier

val vlieg veer diep

tijd voor make-up

alsof een break-up

met de dansvloer

met alles

met iedereen

met jezelf

doe alsof

niemand je ziet

doe alsof 

je niemand ziet

stap wieg lach lief

stap wieg lach lieg

stap wieg lach lief

dans lieg lach wieg

tot de rekening 

wordt gepresenteerd

op zwart

M.S.

SCOREBORD

Dit zijn geen tijden om in de spiegel te kijken. Afgezien van de feestbelichting en het aanwezige menu (enkel dranken en shotaanprijzingen) is ook de uitstraling van je reflectie benedenmaats. 

Om je heen niets dan nog meer drank. Lege ogen. Paniek en onrust achter de bar, maar het tempo is hoog. En terecht. Iedereen is dorstig.

Maar naar wat. Geen. Idee. En waarom zou ik ook. Dit zijn geen tijden om in de spiegel en te denken: 'Goh, nu zou je eigenlijk rechtschapen moeten handelen.’ Maar nee.

Dit zijn geen tijden om rond te kijken. Te luisteren. Een conversatie aan te gaan. Zelfs met niets zeggen noch bewegen wordt je toch wel leuk gevonden. Of alsnog. Iedereen moet scoren. Of wil.

Geen mens die het weet. Geen haan die ernaar kraait, behalve naar de vrouwelijke rondingen die de dansvloer van wulpsheid voorzien. Terecht, maar aan mij niet besteed.

Dit zijn geen tijden meer. Dit zijn geen tijden meer. Zelfs de spiegel kleurt flikkerend afkeurend rood. Stop hier. Ga niet verder. Ga naar huis. Je blijft zitten want wat moet je anders. 

Dit zijn geen tijden om in de spiegel te kijken. Toch zie je jouw reflectie nog een ronde bestellen. Van hetzelfde. Proost. Niemand antwoordt. Zelfs de muziek niet. Je neemt een slok. Slikt.

M.S.

er moeten soms

er moeten soms

pagina’s uitgescheurd worden

dan versnipperd

       weggegooid

alleen de herinnering

aan de flarden

heeft al pijn genoeg in zich

              spijt

              twijfel

doorgaan geeft ook

de nodige ballast, het overbodige-

het woord zegt het al

er moeten soms

pagina’s uitgescheurd worden

ruimte voor nieuwe

            voor adem

leven vraagt soms ook

om schrappen

om te schaven

M.S.