het is misschien beter om elkaar

het is misschien beter om elkaar
vanavond maar niet te kussen

het speeksel dat uitgewisseld
zal worden is eigenlijk
bedoeld als een soepel
begin van complete vertering

kussen zijn soms nog leger
dan de woorden die eraan
vooraf gaan, als dekmantel
voor dat innerlijke hellevuur

we wisten het al, dat het beter is
vanavond niet te kussen

ook al denken we leven op lippen te lezen-
zelfs dit boek eindigt met een harde kaft

M.S.

Vanavond naar PoetsClub Rotterdam @ De Schouw

Een Chet Baker.
Een erwtensoepje.
Een wat gedichten.
Een koffie met koekje.

Een nacht.
Een klein kroegje.
Een hand vol dichters.
Een zielenroepje.

Een man.
Een schaarse groupie.
Een poetsclub.
Een interpretatie-oepsie.

Een grap.
Een stads cluppie.
Een verhaal.
Een wat poëzie.

M.S.

Schuinsmarcheerders

Ze lopen er tussen,
Schuinsmarcheerders-
Op een bankje hangend
Op de wc leunend
Aan de bar zittend
Op misschien wel een barkruk.

Loerend.
Onopvallend.

Ongekend charmant,
Twee keer knipperen
En je loopt in de val-
Zie jij hem zitten?
Of is het een zij, wellicht?

Onzingesprekkenvoerend.
Indesmaakvallend.

Ongekend lieftallig,
Twee drankjes later
En de vlinders breken je val-
Zag jij hem aankomen?
Of liet zij je wegdromen?

Want ze lopen er tussen,
Schuinsmarcheerders-
Op je vrienden afvliegend
Als vreemden afgaand
Met een pokerface liegend
Dat ze een vrijgezellenbestaan leven.

Gespletentongend.
Wolfinschaapsklerend.

Onbekend gevaar,
Twee zinnen te veel
En de fout verteert je geweten-
Denk je hem te herkennen?
Of moet je haar toch iets beter leren kennen?

Want ze lopen er tussen,
Schuinsmarcheerders-
Op een bankje hangend
Op de wc leunend
Aan de bar zittend
Op misschien wel een barkruk.

M.S.

Die liefde

Je hebt het vast wel een keer meegemaakt: niet uit je woorden kunnen komen als je verliefd bent. Terwijl je eigenlijk iets heel liefs wilt zeggen. Of iemand de liefde te verklaren. Dat je spontaan begint te stotteren. Of gewoon je hart op straat wilt gooien.

Bij de laatste PoetsClub was een van de keuzes waar je een gedicht over kon schrijven: een liefdesgedicht. Dat kan over je liefde gaan, maar ook over 'de liefde'. Ik heb even gewacht tot Valentijnsdag om het online te gooien, maar nu het zover is zou ik het bijna vergeten zijn. Dus hier het gedicht. Om je te inspireren tot iets moois. Of om voor te lezen. Of gewoon om van te genieten.

Die liefde
Die liefde,
Waarvan de oudjes zeggen:
‘Al tientallen jaren
De allerliefste,
En van mij-
Neem van mij aan, jochie,
Ik heb ze allemaal gezien!’

Die liefde,
Waarover dichters dromen,
Stiekem schrijven,
In de hoop
Een liefdesbriefjes of drie
Dichterbij
Te komen.

Die liefde,
Waardoor schoonmoeders
Nachtmerries oplopen
En schoonvaders jaloersmakend gemaakt diep
In het glaasje kijken-
Ze kunnen maar niet
Geloven
Dat die liefde
Krachtig gekruid
Waarschuwingen en complotten
Voorbij schiet.

Kun je me die liefde geven?
Kan jij mij die liefde geven?
Kan jij me die liefde geven?
Kun je mij die liefde leven,
Als die liefde,
Die die liefde van mijn leven,
Die die liefde
Het liefste
Die liefde laat.

Die liefde,
Waarvan jij zegt dat ze zoet is,
Waarover wij liegen
Dat ze goed is,
Waarvan ik zie dat ze zoek is.

Die liefde,
Waartegen de Dood alleen
Scherp genoeg is om te delen
Tot twee-
Waarvoor wij tweeën
Genoeg zijn,
Waarbij het onze dood
Kan betekenen,
Waarvan wij tweeën,
Twee enen,
Een een-tweetje maken,
Van dat
Eén plus één is twee,
Terwijl twee min één
Nog altijd
Die liefde voor twee blijft.

Die liefde
Is logisch,
Die liefde die
Iedereen en niemand wil,
Die die liefde
Die liefde verliefd laat.

Kun je me die liefde geven?
Kan jij mij die liefde geven?
Kan jij me die liefde geven?
Kun je mij die liefde leven,
Als die liefde,
Die die liefde van mijn leven,
Die die liefde
Het liefste
Die liefde de liefde
Verklaart.

Die liefde
Is logisch,
Die liefde die
We allebei liever zien
Als die liefde
Die liefde verliefd
Laat.

Die liefde,
Waardoor wij enen
Wij tweeën worden
Als een een-tweetje
Door een lief machientje
Dat van één plus één
Twee maakt,
Terwijl twee min één
Nog altijd
Die liefde voor twee blijft-
Eén is maar zo eenzaam, terwijl
Die liefde wij twee saampjes
Voorschrijft.

M.S.

Zomaar

Op aanvraag van de man achter Pomgedichten Pom Wolff, maar veel te laat voor de schrijfwedstrijd afgelopen week, alsnog een 'Zomaar'-gedicht. Want die had ik nog niet geschreven, dus bij deze. Ook dit gedicht is voorgedragen bij de afgelopen editie van PoetsClub Rotterdam. Maar ik vermoed dat dit gedicht nog wel vaker terug gaat komen, bij een slam bijvoorbeeld..

Zomaar

Zomaar schrijf ik je,
Van gedachten open en bloot
naar je gesloten wereld,
En je hoofd
Dat zich van me afwendt.

Inderdaad, je kent
Me niet maar ik heb
Je nu wel
Lang genoeg bekeken-
Stiekem, natuurlijk-
Om er een heel leven
Dat wij kunnen leven
Bij te denken en
Toch schrijf ik je
Zomaar.

’s Zomers kunnen we stralen,
In de winter pak ik je in,
In de herfst dep ik je tranen
En de lente zal ons nieuwe zin
geven
Want liefhebben is soms
Vermoeiend.

Zomaar fluister ik je dit toe,
Ook al hoor je me niet
Maar geef je dan op zijn minst
Gewonnen-
Anders doet de leegte afbreuk
Aan mijn moeite
De afstand tussen ons te
Verbloemen
Met zomaar wat loze
Beloofwoordjes.

Je dovemansoren
Maken van mij zomaar
Een vreemde
Die je aanstaart vanuit zijn
Leegte, open en naakt
Moet toezien hoe jouw gelaat
Zich afwendt,
Zomaar.

M.S.

Filmode

Voor de editie in febrauri van PoetsClub Rotterdam luidde de (eventuele) opdracht: een liefdesgedicht en/of een filmode. Ondergetekende heeft beiden geschreven, maar het liefdesgedicht laat ik nog even achterwege voor Valentijnsdag. Dit keer: de filmode. Die uiteraard gaat over mijn favoriete film en een van DE cultklassiekers bij uitstek.

Best of Pulp Fiction

‘De weg van de rechtvaardige
Man
Is langs alle kanten
Bezaaid met de onrechtvaardigheden
Van de zelfzuchtigen
En de tirannie van
Kwade mannen’,
Als mijn hand
Zich heft naar mijn slaap-
Tikt
Alsof mijn trots me dwars
Zit, maar eigenlijk
Vraag ik me gewoon af
Hoe Marcellus Wallace
Er uit ziet.

Verward stap ik in een taxi,
Voel de ogen van een wolf
In mijn rug-
Hij slaat me gade
Alsof dit hier een
“Dode negeropslagplaats”
Is, terwijl er een stem
Uit de speakers klinkt:
‘Gezegend is hij die,
In de naam van liefdadigheid
En vrijwilligheid,
De zwakken door de vallei
Der duisternis leidt’-
Even dwaal ik af naar het
Pijnlijke
Horloge tussen mijn billen,
Het stomgeknepen tikken
Van de tijd, geen tijd-
‘Want hij is
Waarlijk
De hoeder van zijn broeder
En vinder
Van verloren kinderen’.

Mijn chauffeuse vraagt zich
Af, hoe het zou voelen om een man
Met je blote handen
Dood te slaan-
‘En ik zal hen neerslaan
Met grootse wraak’,
Ik vraag
Mij eerder af
Waarom negers zo graag
Achterin zitten,
‘En furieuze woede’,
Voor je het weet schiet iemand
Je kop aan gort-
‘Zij die het wagen
Mijn broeders
Te vergiftigen en te vernietigen’.

Deze nieuwe
Stilte is pijnlijker
Dan een Bonnie-situatie,
‘En u zult erkennen
Dat ik de Here ben’
Als ij het lijk in de garage ziet,
Mij een echtscheiding
Aanbiedt
‘Wanneer ik mijn wraak
Aan hen voltrek’.

Met een knal sla
Ik het portier van de tax dicht
En betaal,
Hetzelfde bedrag
Dat ik soms moet lappen
Voor een vanillemilkshake
maar minder
Dan voor een voetmassage-
Dus haal
Ik fooi uit mijn leren portefeuille
Waarop in grote letters staat:
‘Bad motherfucker’.

M.S.

Als dit gedicht

Omdat het zo goed werd ontvangen, o.a. bij de Poetsclub. Omdat ik er ook erg blij mee ben. Maar vooral, omdat het kan.

Als dit gedicht

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Ik wilde je even
Laten weten
Dat ik het wel zag,
Dat je naar me keek
Maar bij deze:
Ik ben geen
Loopse teef.’

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Ik zit hier mijn hersens
Te breken
Op de moeilijke tekst
Die ik moet
Lezen,
En meneer zit gewoon
Mij in een gedicht
Op te hemelen?
Ik heb ook gevoelens, weet je?’

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Probeer je me in de maling
Te nemen,
Door mij mooier te schrijven
En hoe zacht
Je me zou strelen
Op een gepassioneerde avond
Voor twee? Beter
Laat je me alleen
Zitten, bemoei je met je eigen
Leven.’

Als dit gedicht door een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ze:
‘Ho eens even,
Dat ik op mijn vingers
Gebeten heb
Wil niet zeggen
Dat ik zo’n vreemde ben-
Dat ik opgewonden wordt
Van begluurd te worden, nee zeg,
Ik ben meer zo’n vrouw
Van geven en nemen,
Dus als je me nu eens
Een keer gaat
Aanspreken,
Kunnen we zien
Of wij het bed
Vannacht
Gaan delen.’

Als dit gedicht voor een vrouw
Geschreven
Zou zijn,
Dan schreef ik
Vanaf de tenen
Tot ergens hoog
Tussen de vlezen.

M.S.