Over het verlangen naar zo'n nacht

dicht de kloof tussen ons in
gewoon rollen met open ogen

trek je omhoog als deken
klamp je vast voor warmte

zacht is een aanraking
horen is een zintuig

fluisteren is net als zoenen
bewegen in elkaar kruipen

zinnen zuchten muziek
die we samen schrijven

dronken worden vereist
niet altijd maar drank

in het donker
tussen lakens

kunnen smelten
op kussens

zo gezegd
opnieuw gedaan

zakken
vallen

landen
lachen

dromen
houden

vast
van

zo’n
nacht

M.S.

Vertrekhal

het is hier groter dan verwacht
alles en iedereen lijkt op elkaar

als ik om me heen kijk
ontmoet niemand mijn blik

de voeten kunnen alle kanten op
lijken te wachten op een Godot

die ze komt vertellen waar heen te lopen
ze zijn maar moeilijk in beweging te krijgen

alsof ze zijn blijven plakken
zoals mijn handpalmen aan het handvat

van mijn enorme lege koffer
gelukkig ziet niemand dat deze niet vol is

alles wat er in zou passen
leek me voor vertrek alleen maar ballast

M.S.