In het kader van de officiële opening van de Tuin aan de
Mathenesserdijk was ik gevraagd om voor deze gelegenheid een gedicht te schrijven en voor te dragen tijdens de opening, die vanmiddag in de regen plaatsvond. Ondanks het weer was het fijn, sfeervol en mooi om te zien dat er samen met buurtbewoners best leuke, mooie projecten verwezenlijkt kunnen worden. En dat het gedicht heel goed werd ontvangen, is voor mij dan weer een grote beloning. Zo draag ik ook weer mijn (bescheiden) steentje bij aan een buurtinitiatief. Het gedicht:
Tuin aan de Dijk
Pas hier heb je vierkante meters
de ruimte om in op of om te scheppen-
de zon geeft je licht
genoeg om dat bruin, geel of groen
te kleuren wat je vingers
met wijzen een plek geven
zoals de stad er jou een toekende
om handmatig eigen te maken,
je wortels in de grond te graven,
je binnentuin buiten achter te laten
alsof je groene haven waar
je zelf bepaalt wat je toevoegt of
juist weghaalt, wanneer je laat
of bewatert om er iets moois van te maken.
M.S.
