Posts tonen met het label kapsalon. Alle posts tonen
Posts tonen met het label kapsalon. Alle posts tonen

vrijdag 23 november 2012

Ode aan twee kapsalonmakers

Het harde werk
Van bloed, zweet en
Essentiële ingrediënten
Verbindt hen.

Ook als hij
Voor de zoveelste keer
Vraagt of zij
Alles heeft ingepakt.

Ook als zij
Voor de zoveelste keer
Herhaalt wat hij
Moet vervoeren op zijn achterbank.

Het kokende vet
Van patat, vlees en
Sauzen in knijpflessen
Verbindt hen.

Ook als hij
Voor de zoveelste keer
Terugkomt om zijn
Autosleutels – vergeten – te pakken.

Ook als zij
Hem aankijkt
Met de handen in de zij
En liefdevol probeert niet te lachen.

Het wordt gezegd
In goedheid, het meest in
Haar levendige ogen die
Haar liefde voor hen in blikken zendt.

Ook als zijn
Lichaamstaal eigenlijk
Zegt dat hij
Aan haar zijde wil blijven.

Ook als zij
Hem al veertien jaar zegt te vertrekken
Voor een bezorging en
Zich verheugt op zijn terugkeer.

Want het harde samenwerken,
Het bloed, zweet en
Essentiële ingrediënten
Verbindt hen,
Maakt hen zichtbaar
Gelukkig.

M.S.

woensdag 9 november 2011

Ode aan de kapsalon

In het kader van het Kapsalon Rotterdam Festival, waarvan de 'Ode aan de kapsalon' gisteravond in BAR werd gehouden, schreef ik mijn ode. Droeg die voor tijdens de avond, waarop veel positieve reacties waren. Bij deze, voor de mensen die er gisteravond niet bij waren.

Ode aan de kapsalon

Als de nacht
Zwetend volbracht is,
Snakt de Rotterdammer
Naar een vette hap
Als beloning-
Knoflookse sletjes en
Sambalse gasten komen samen in
Een polystyrene omgeving
Waar gesmolten Goudse
Nog altijd
Kaas boven baas is.

De gedachten op niks,
Dronken gebral
Over het eerder verrichte
En ondertussen
Een vorkje prikken
In de vleesgeworden
Samenleving, waarin
Blonde frietjes en
Heetgebakerde vleeshompen
Door vet met elkaar verbonden
Zijn- waarin
Zo’n 1800 kilocalorieën
De oestrogenen en testosteron vormen
Die smakken door het gerecht
Vliegen.

Binnen de kunstmatig
Opgetrokken muren van de Rotterdamse
Slappe hap
Ligt een smeltkroes aan
Culturele smaaklagen,
Die dichter bij de bodem
Binnenvetten
Dan de hoogvliegende salade
Kan rijzen
Op zijn Goudse tapijtje.

Als de nacht
Zwetend volbracht is
Weet de Rotterdammer niks
In te brengen tegen de shoarma’s
Van het symbolische bakje
Dat alles kort samenvat
Tot de dikmakende,
Alcoholverslaande doch
Welkome nachtelijke smaakmaker
En trots van
Dronkennachtendonker
Rotterdam.

M.S.