donderdag 10 november 2011

25 jaar

Speciaal voor alle mensen die dit jaar 25 jaar zijn geworden. Vooral voor de mensen die het nogal eng vonden om deze leeftijd te bereiken. Mijn visie op deze mijlpaal:

25 jaar

25 jaar later
Sta je in de buurt van de rand
Van het zwembad
Dat ze de
Atlantische Oceaan noemen,
Turend naar je land
Van herkomst.

Je kijkt in
De verte,
Zoekend naar de plek
Waar je geboren bent
En probeert de herinnering
Aan de eerste lichtstralen
Waar je je met dichtgeknepen ogen
In waande,
Uit alle macht te vinden
Voordat ‘ie vervlogen is.

Volgens de verhalen
En het geboortebewijs
Kwam ik op een zaterdagavond
Tot leven-
Springlevend stel ik me voor
Grijpend naar de zonnige lichtbron
En als pasgeboren Icarus
Vlieg je de eerste keer al
Zonder vleugels.

25 jaar later
Vlieg je nog steeds zonder vleugels
Maar zwaarder beladen
Door de jaren levenservaring,
Kennis,
Ontstane vriendschappen
En spontane daden
Die je dromen terugkerend
Met de vuile was doen smelten.

Hoogmoed valt me te zwaar
En de loden schoenen
Achtergelaten op het droge-
Ik probeer mijn Weegschaal
Te balanceren in het midden,
Zodat ik mijn vingers niet verbrand aan
het kwade daglicht dat beschaduwt
Of de tentakels uit de zee
Die me smekend vragen
Mijn zwemkwaliteiten in de strijd
Te gooien
Totdat ik alsnog verzuip.

25 jaar later schuilt
Een ongeluk nog altijd in een hoekje-
Het rechte pad dat je poogt te bewandelen
Kronkelt slangerig,
Ervan overtuigd
Dat je er halverwege toch eens
Vanaf valt.

25 jaar later
Is er nauwelijks iets veranderd
Want alles is nieuw en verrassend
En de babystapjes blijven de beste
Want ze dragenn de samba enkele
Voor het ritme
En kan ik lacherig
Blijven praten over vroeger,
Gisteren voor mijn part.

Ik ben groter,
Ouder,
Milder,
Sterker,
Zachter,
Scherper,
Slimmer,
Misschien zelfs knapper
Dan op mijn geboortedag-
25 jaar later
Ben ik vele malen verder
Dan op 18 oktober
1986.

M.S.

woensdag 9 november 2011

Ode aan de kapsalon

In het kader van het Kapsalon Rotterdam Festival, waarvan de 'Ode aan de kapsalon' gisteravond in BAR werd gehouden, schreef ik mijn ode. Droeg die voor tijdens de avond, waarop veel positieve reacties waren. Bij deze, voor de mensen die er gisteravond niet bij waren.

Ode aan de kapsalon

Als de nacht
Zwetend volbracht is,
Snakt de Rotterdammer
Naar een vette hap
Als beloning-
Knoflookse sletjes en
Sambalse gasten komen samen in
Een polystyrene omgeving
Waar gesmolten Goudse
Nog altijd
Kaas boven baas is.

De gedachten op niks,
Dronken gebral
Over het eerder verrichte
En ondertussen
Een vorkje prikken
In de vleesgeworden
Samenleving, waarin
Blonde frietjes en
Heetgebakerde vleeshompen
Door vet met elkaar verbonden
Zijn- waarin
Zo’n 1800 kilocalorieën
De oestrogenen en testosteron vormen
Die smakken door het gerecht
Vliegen.

Binnen de kunstmatig
Opgetrokken muren van de Rotterdamse
Slappe hap
Ligt een smeltkroes aan
Culturele smaaklagen,
Die dichter bij de bodem
Binnenvetten
Dan de hoogvliegende salade
Kan rijzen
Op zijn Goudse tapijtje.

Als de nacht
Zwetend volbracht is
Weet de Rotterdammer niks
In te brengen tegen de shoarma’s
Van het symbolische bakje
Dat alles kort samenvat
Tot de dikmakende,
Alcoholverslaande doch
Welkome nachtelijke smaakmaker
En trots van
Dronkennachtendonker
Rotterdam.

M.S.