Mooie meiden

Voor dichters
zijn er geen mooie meiden
tenzij gehuld in
maagdelijk wit
tussen de regels.

Verdoemd als
de woorden ze zullen
omsluiten, pas loslaten
als er een punt gevallen is.

Pas dan valt er
niets meer te zeggen,
zijn er geen woorden meer
om te doen alsof
de dichter die je ving
niet van je zal houden.

Dat maagdelijke is
(zoals elke dichter wel weet
waaronder ondergetekende)
maar schone schijn
om maar niet op te biechten
dat er een heel leven schuil gaat
onder bleke, strakke gezichten.

Bij mooie meiden
staat al op het lijf geschreven
dat ze bezongen moeten worden
en dus niet gevangen als
voorheen vrije vogels.

M.S.

Vanavond naar PoetsClub Rotterdam @ De Schouw

Een Chet Baker.
Een erwtensoepje.
Een wat gedichten.
Een koffie met koekje.

Een nacht.
Een klein kroegje.
Een hand vol dichters.
Een zielenroepje.

Een man.
Een schaarse groupie.
Een poetsclub.
Een interpretatie-oepsie.

Een grap.
Een stads cluppie.
Een verhaal.
Een wat poëzie.

M.S.

Woordnacht

Daar waar het ene literaire evenement ophoudt te bestaan, komen er ook nieuwe voor in de plaats. Dit jaar zal voor het eerst het literaire festival Woordnacht plaatsvinden op zo'n dertig locaties door Rotterdam. En met meer dan negentig schrijvers die komen voordragen, een programma presenteren, interviews afnemen of debatten leiden. En daar doet ondergetekende ook aan mee met het podium Het Nieuwe Dicht en Frontaal.

Ook zal er poëzie voorgedragen worden door ondergetekende, maar dat is slechts bijzaak. Het gaat immers ook om de andere dichters en schrijvers op datzelfde podium. En uit mijn ervaring ben je als organisator achter de schermen juist zo min mogelijk bezig met je eigen voordracht. Dat is misschien maar goed ook. Maar we gaan het zien, die 10e mei. In Nostra, wel te verstaan. Hopelijk zie ik enkele van jullie die avond terug in het publiek!

-M.S.

Rubberboot

Op zaterdag 8 december 2012 presenteerde Marco Martens zijn verhalenbundel 'Rubberboot' (hier te bestellen) in een voor twee derde gevuld met Eindhovenaren Café Hemingway. Het maakte het er niet minder op. En dat terwijl de eerste recensie al binnen was, na een voorverkoop tijdens de PoetsClub Rotterdam op 5 december jl. De dichter Martin Aart de Jong schreef een dag later enkele lovende woorden voor het slechts 48 pagina's tellende boekje. Ook zagen we al een heuse book trailer voorbijkomen:


Jeroen Naaktgeboren praatte alles aan elkaar. De dichters vooral. Kobus Carbon, Gino van Weenen, Stijn van Kruijsdijk, Von Solo en ik. Jeroen opende zelf ook met een twee gedichten. Later zou hij zeggen dat hij die avond voor het eerst voordroeg in Hemingway. Een primeur, want normaliter draait hij plaatjes of is organisator van de Poetry Slam Rotterdam. Over de dichters zou Marco Martens, ook wel bekend als Macronizm, over de dichters zeggen: 'Dat doe ik nooit meer, zulke goede dichters uitnodigen. Dan moet je zelf nog en is het beste al geweest.' Valse bescheidenheid, ik zeg het je. Later werd over zijn voordracht uit de verhalenbundel 'Rubberboot' gezegd: 'Ik zou de hele avond wel naar die man kunnen luisteren.' Zwijmelende blikken van blauwe ogen, en dat allemaal door een zachte 'G', die nog niet de stad uit geschopt is door de Rotterdamse tongval.

Er was ook muziek. Ene Che speelde Nederlandstalige liedjes. Geestig en vol overgave. Om heel eerlijk te zijn: mocht ik ooit nog eens iets uitbrengen, presenteer ik het ook in een café. Dat is wel zo sfeervol. Een goede avond, die me ook nog een warme knuffel opleverde alvorens de voetjes van de vloer te gooien door DJ Native (er was ook nog een saxofonist die samen met de DJ de soul en funk brachten die de avond compleet maakten. Er was ook een Jeroen Naaktgeboren die de mic pakte en freestylend meedeed.). Als laatste gedicht droeg ik een vooraf aan de bar geschreven ode voor Marco, ter gelegenheid van zijn bundelpresentatie. Dit is het volledige gedicht:

Dit is mijn eiland in de zon

Dit is mijn eiland
In de zon,
Waar ik voor de kust
In rubber ronddobber.

Dit is mijn kamp
In het zuiden,
Waar ik vanuit mijn tent
al het leven observeerde voor ik vertrok.

Dit is mijn land
In de zee,
Waar ik roei met riemen
Die voor de hand liggen
Maar niemand heeft.

Dit is mijn eiland
In de zon,
Waar ik aan trek om te vormen
Maar rubber is minder rekbaar
Dan ik dacht-
Maar mijn rubberboot vaart minder
Kilometers dan ik kan lopen
Door Rotterdam
Zonder te dobberen.

M.S.