Toen je gebruind door de zon

Toen je gebruind door de zon
de hemel ging versieren,
stond het huilen me nader.

Ik was niet voorbereid op zoveel kleur
waarmee je de sterren nog meer glans
gaf. En ik als arme sukkelaar daaronder,
starend en dolend en met lege handen.

Door alle aandacht begon je zelf
te stralen, steeds helderder, feller,
de rest liet je in duisternis achter.

En ik als arme sukkelaar daaronder,
een juichend kloppend hart dat
de vingertoppen doet tintelen zonder
een handpalm om ’s nachts vast te pakken.

M.S.

's Nachts zijn vrouwen

’s Nachts zijn vrouwen
Nog mooier,
Gezien het kwijl
En de drank dat
De inkt op dit papier bijna
Doet verdwijnen.

Verbleken,
Zo je wilt-
Maar dit
Glas is nog niet
Leeg,
En dan?

Wat doe je dan,
Als de nacht
Jou je ziet vergapen
En lacht want
Zij wist het al:

’s Nachts zijn vrouwen
Nog mooier,
Maar welke zijn een val,
Welke echt,
Welke een fata mormaana?

M.S.