Protocol - nieuwsgedicht 13 juni 2014

Sinds april schrijf ik voor elke vrijdag een gedicht op basis van verschillende nieuwsberichten over Rotterdam, wat ik live voordraag in de show van Mark van Dale op Open Rotterdam. Mocht 09.15u te vroeg voor je zijn geweest, of was je net even iets anders aan het doen dan naar 93.9 FM te luisteren, hieronder het gedicht van 13 juni met bijbehorende nieuwsberichten.

Protocol

Zoals het hoort
is ook weer
zo overboord

zo koop je vrijheid
met wat euro’s er tegenaan
krijg je meer na klagen
over het verliezen van je baan

is een verboden feest
nog steeds een feest
als je het maar handig verplaatst

mag je ter plaatse
geen gebruik maken
van trommels om sfeer
tijdens voetbal te maken,

want als je koorts hebt
sla je ook niet
op banken of tafels

laat je andermans stemmen
voor je praten
en houdt de stad
je in de gaten

want zelfs nachtburgemeesters
moeten hun dichtregels
binnen kaders verklaren

en is zoals het hoort
toch weer aan boord
en kunnen we in de vluchtauto
naar de weelderige rust van Ommoord.

M.S.

Woordnacht

Daar waar het ene literaire evenement ophoudt te bestaan, komen er ook nieuwe voor in de plaats. Dit jaar zal voor het eerst het literaire festival Woordnacht plaatsvinden op zo'n dertig locaties door Rotterdam. En met meer dan negentig schrijvers die komen voordragen, een programma presenteren, interviews afnemen of debatten leiden. En daar doet ondergetekende ook aan mee met het podium Het Nieuwe Dicht en Frontaal.

Ook zal er poëzie voorgedragen worden door ondergetekende, maar dat is slechts bijzaak. Het gaat immers ook om de andere dichters en schrijvers op datzelfde podium. En uit mijn ervaring ben je als organisator achter de schermen juist zo min mogelijk bezig met je eigen voordracht. Dat is misschien maar goed ook. Maar we gaan het zien, die 10e mei. In Nostra, wel te verstaan. Hopelijk zie ik enkele van jullie die avond terug in het publiek!

-M.S.

Ode aan twee kapsalonmakers

Het harde werk
Van bloed, zweet en
Essentiële ingrediënten
Verbindt hen.

Ook als hij
Voor de zoveelste keer
Vraagt of zij
Alles heeft ingepakt.

Ook als zij
Voor de zoveelste keer
Herhaalt wat hij
Moet vervoeren op zijn achterbank.

Het kokende vet
Van patat, vlees en
Sauzen in knijpflessen
Verbindt hen.

Ook als hij
Voor de zoveelste keer
Terugkomt om zijn
Autosleutels – vergeten – te pakken.

Ook als zij
Hem aankijkt
Met de handen in de zij
En liefdevol probeert niet te lachen.

Het wordt gezegd
In goedheid, het meest in
Haar levendige ogen die
Haar liefde voor hen in blikken zendt.

Ook als zijn
Lichaamstaal eigenlijk
Zegt dat hij
Aan haar zijde wil blijven.

Ook als zij
Hem al veertien jaar zegt te vertrekken
Voor een bezorging en
Zich verheugt op zijn terugkeer.

Want het harde samenwerken,
Het bloed, zweet en
Essentiële ingrediënten
Verbindt hen,
Maakt hen zichtbaar
Gelukkig.

M.S.

Ode aan de kapsalon

In het kader van het Kapsalon Rotterdam Festival, waarvan de 'Ode aan de kapsalon' gisteravond in BAR werd gehouden, schreef ik mijn ode. Droeg die voor tijdens de avond, waarop veel positieve reacties waren. Bij deze, voor de mensen die er gisteravond niet bij waren.

Ode aan de kapsalon

Als de nacht
Zwetend volbracht is,
Snakt de Rotterdammer
Naar een vette hap
Als beloning-
Knoflookse sletjes en
Sambalse gasten komen samen in
Een polystyrene omgeving
Waar gesmolten Goudse
Nog altijd
Kaas boven baas is.

De gedachten op niks,
Dronken gebral
Over het eerder verrichte
En ondertussen
Een vorkje prikken
In de vleesgeworden
Samenleving, waarin
Blonde frietjes en
Heetgebakerde vleeshompen
Door vet met elkaar verbonden
Zijn- waarin
Zo’n 1800 kilocalorieën
De oestrogenen en testosteron vormen
Die smakken door het gerecht
Vliegen.

Binnen de kunstmatig
Opgetrokken muren van de Rotterdamse
Slappe hap
Ligt een smeltkroes aan
Culturele smaaklagen,
Die dichter bij de bodem
Binnenvetten
Dan de hoogvliegende salade
Kan rijzen
Op zijn Goudse tapijtje.

Als de nacht
Zwetend volbracht is
Weet de Rotterdammer niks
In te brengen tegen de shoarma’s
Van het symbolische bakje
Dat alles kort samenvat
Tot de dikmakende,
Alcoholverslaande doch
Welkome nachtelijke smaakmaker
En trots van
Dronkennachtendonker
Rotterdam.

M.S.

Opera-t(i)oneel [suppl. 1]

'Stel je voor dat het vrijdag is. Het is de twintigste van mei. Als je op je horloge kijkt, is het zes uur. Je hebt weekend. Het festivalseizoen is al geopend en je hebt je opgemaakt voor iets waar je misschien niet snel naar toe zou gaan: opera. Om wat voor reden dan ook. Misschien droom je alleen, heel stiekem over opera’s. Of werd je donderdagavond verliefd op een meisje genaamd Medea. (..)'

Zo begon ik voor de Operadagen Rotterdam. De volledige blog zit bij hen in de mailbox, dus ik ga ook geen moeite doen om op de zaken vooruit te lopen. Nog even geduld, dus. Dit is alleen een poging om je alvast warm te maken. Want ik ben dat ook. Morgenavond ben ik bij de opening. Ik ben nog nooit bij de opening van een festival geweest. Ja, de voorloper van Music Republic. Maar dat is meer muziekfestival waarbij men zich klem zuipt en dan in een grote stofwolk gaat dansen met een hippe zonnebril op. Zoals afgelopen jaar gebeurde. En ik de spullen bewaakte. Dat terzijde.

Zoals ik al zei, ik ben nog nooit bij de opening van een festival geweest. En al helemaal niet een festival met opera. Sterker nog: vorig jaar heb ik voor het eerst een opera bezocht, Le Vin Herbé van het Opera O.T. Geweldig. Mooi. Het smaakte naar meer. Ik was sowieso al van plan om een voorstelling te gaan, bij voorkeur Dido&Aeneas. Want dat ben ik zo'n beetje verplicht na die zeven jaren op het gymnasium. Waarop je doodgegooid werd met de Klassieke Oudheid. Het verhaal van Dido&Aeneas is daar een onderdeel van en dat ga ik morgenavond zien! Hulde, want de opera van Henry Purcell is mij bekend van naam. Meer niet. Dus de verwachtingen zijn hoog, zei ik hoog, zeer hoog gespannen.

Maar dan is er nog die opening. Het festijn vindt plaats op het Schouwburgplein. Uiteraard wordt het geopend door een wethouder. Er zullen veel belangrijke mensen zijn. Misschien hier en daar een bekende. Maar vooral zenuwenpezen die ongeduldig wachten op spektakel. Of alles wel goed gaat. De mensen het naar hun zin hebben. Of juist dorst hebben en spijt dat ze niet rechtstreeks naar de bar zijn gelopen. Zo ook bij de lancering van het literaire tijdschrift STRAK op 13 mei jl. Spanning alom, sensatie ook. Want het blad is om je vingers bij af te likken, zelfs de advertenties zijn subliem. Maar het geluid dreigde overstemd te worden door de drinkers in de BeatBurger, naast de aangesloten galerie ROTTTERDAM. Jammer, maar de echt geïnteresseerden zoals ik&co. focusten op de lancering. En onder het genot van een mierzoet naar mango smakend biertje komt alles goed. Hopelijk hebben ze morgen ook mangobier. Zo niet, dan wordt het een lange opening.

M.S.