'Stel je voor dat het vrijdag is. Het is de twintigste van mei. Als je op je horloge kijkt, is het zes uur. Je hebt weekend. Het festivalseizoen is al geopend en je hebt je opgemaakt voor iets waar je misschien niet snel naar toe zou gaan: opera. Om wat voor reden dan ook. Misschien droom je alleen, heel stiekem over opera’s. Of werd je donderdagavond verliefd op een meisje genaamd Medea. (..)'Zo begon ik voor de Operadagen Rotterdam. De volledige blog zit bij hen in de mailbox, dus ik ga ook geen moeite doen om op de zaken vooruit te lopen. Nog even geduld, dus. Dit is alleen een poging om je alvast warm te maken. Want ik ben dat ook. Morgenavond ben ik bij de opening. Ik ben nog nooit bij de opening van een festival geweest. Ja, de voorloper van Music Republic. Maar dat is meer muziekfestival waarbij men zich klem zuipt en dan in een grote stofwolk gaat dansen met een hippe zonnebril op. Zoals afgelopen jaar gebeurde. En ik de spullen bewaakte. Dat terzijde.
Zoals ik al zei, ik ben nog nooit bij de opening van een festival geweest. En al helemaal niet een festival met opera. Sterker nog: vorig jaar heb ik voor het eerst een opera bezocht, Le Vin Herbé van het Opera O.T. Geweldig. Mooi. Het smaakte naar meer. Ik was sowieso al van plan om een voorstelling te gaan, bij voorkeur Dido&Aeneas. Want dat ben ik zo'n beetje verplicht na die zeven jaren op het gymnasium. Waarop je doodgegooid werd met de Klassieke Oudheid. Het verhaal van Dido&Aeneas is daar een onderdeel van en dat ga ik morgenavond zien! Hulde, want de opera van Henry Purcell is mij bekend van naam. Meer niet. Dus de verwachtingen zijn hoog, zei ik hoog, zeer hoog gespannen.
Maar dan is er nog die opening. Het festijn vindt plaats op het Schouwburgplein. Uiteraard wordt het geopend door een wethouder. Er zullen veel belangrijke mensen zijn. Misschien hier en daar een bekende. Maar vooral zenuwenpezen die ongeduldig wachten op spektakel. Of alles wel goed gaat. De mensen het naar hun zin hebben. Of juist dorst hebben en spijt dat ze niet rechtstreeks naar de bar zijn gelopen. Zo ook bij de lancering van het literaire tijdschrift STRAK op 13 mei jl. Spanning alom, sensatie ook. Want het blad is om je vingers bij af te likken, zelfs de advertenties zijn subliem. Maar het geluid dreigde overstemd te worden door de drinkers in de BeatBurger, naast de aangesloten galerie ROTTTERDAM. Jammer, maar de echt geïnteresseerden zoals ik&co. focusten op de lancering. En onder het genot van een mierzoet naar mango smakend biertje komt alles goed. Hopelijk hebben ze morgen ook mangobier. Zo niet, dan wordt het een lange opening.
M.S.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten