Celmaat

de ruimte is slechts zo groot
als mijn hoofd
bevatten kan

ik dacht
aan een vierkant raam
in de muur
tegenover mij

licht
sluipt tussen tralies
naar binnen

een grote zwarte vogel
bezoekt me dagelijks
voor zover het tijdsbesef
nog aanwezig is

ik spreek er wat tegen
stilzwijgen
zegt genoeg

ik ken mijn celmaat
ik ben mijn celmaat
ik weet de afmetingen
ik heb het zelf ingericht

een grote zwarte vogel
bevestigt het dagelijks
als enige tijdsbesef
dat nog niet vergeten is

M.S.

Hellemond

als ik naar binnen kijk
is na een paar traptreden
al niets meer te zien

de verhalen zeiden al
dat de dood geen berg Olympus is
maar een zwart gat

van buiten de hellemond
gezien klopt dit aardig

plots ben ik niet meer
zo zeker van dat afdalen

als ik maar heelhuids
terugkom en als het even kan
met wat me lief is

liefde is zo blind als de nacht
toch vrees ik dat er een moment komt
dat ik de dood in de ogen ga kijken

ook al zou ik het niet eens doorhebben
in dat donker voel ik vast de rillingen nog

pas dan zullen we er achter komen
wat er over zal blijven van de liefde

M.S.