Roosje

Gisteravond was er weer een nieuwe editie van Dichtclub Rotterdam in café De Schouw. Daar heb ik het volgende nieuwe gedicht voorgedragen, wat geen titel draagt. De blog heb ik Roosje getiteld om het makkelijker terug te vinden op mijn blog. Hetzelfde principe als het gedicht in de blogpost Vulpen. Dit gedicht gaat als volgt:

Mag ik je roosje plukken
Uit je haar,
Zodat het mee kan waaien,
Meegevoerd kan worden
Met de wind
die er toch al mee
Speelt-
Het hebben wil.

Vind je het leuker als ik
De witte bloemen op
Je jurkje
Met de zee van blauw
In je ogen op
Laat bloeien?

Of moet ik gaan
Snoeien
Vanaf je boezem,
Roekeloos,
Langzaam zigzagzoevend
Zodat je bloemengewaad
Opnieuw kan groeien-
Alleen maar mooier
Kan worden met
Jou.

Ik zou liever-
Als ik het mocht zeggen,
Je bloemen uittrekken,
Naast je leggen
Met je roosje op een
Zijdezacht kussen
Of nog beter-
Het roosje tussen
Mijn lippen
Als ik in dat bed
Een tango dans
Met jouw naakte lichaam.

Langzaam
Opent het roosje in je haar
Zich,
Rekt zich uit naar
Dit vingertopje
Dat het op haar gemunt heeft-
Het beeft
Steeds meer en meer
Als het dichterbij raakt,
Als de afstand groter wordt.

Mag ik dan geen roosje plukken
Uit je haar,
Dat ik ernaar poog te graaien,
Het ontvoerd kan worden
In mijn binnenzak
En mijn hand er mee
Speelt-
Ik die het hebben wil.

Vind je het leuker als ik
Mijn witte bloesem aan
Je jurkje,
Met een windvlaag zo koud
Voor je ogen
Voorbij laat gaan?

Of mag ik gaan
Dromen,
Over heuvels bedwingende sloten,
Hopeloos,
Aantrekkelijk afgestoten
Zodat jouw verschijning zich
Opnieuw in mijn hoofd kan
Nestelen,
Elke keer weer,
Totdat je een vrouwelijke
Mythe
In mijn gedachten vormt-
Terwijl
Ik eigenlijk niet
Van bloemen
Houd,
Terwijl
Er in werkelijkheid
Al iemand jouw roosje
In zijn greep
Houdt.

M.S.

De Dood als vrouw in vijf delen

Voor de laatste Dichtclub Rotterdam op 4 mei jl. schreef ik een cyclus van vijf gedichten over De Dood. Met als achterliggende gedachte de Dood uit de Marvel-strips, oftewel in de verschijning van Mistress Death.

Aangezien ik beloofd heb om wat dingen online te gooien, leek het me een goed plan om deze cyclus te posten. In delen, uiteraard. Anders blijf je scrollen. Afwisselend plaats ik ofwel een afbeelding van de Dood als Mistress Death (met haar) dan wel als kosmische entiteit (de paarse mantel en schedel) bij het gedicht ter illustratie van de hoofdpersoon.

M.S.

Afbeeldingen: De Dood in Marvel's Power Pack #20
De Dood als kosmische entiteit van Marvel.
Bron: http://marvel.wiki.com

Oordopjes

Soms schrijf je, in tegenstelling tot de vorige blog, ook over dingen of gebeurtenissen die je tegenkomt. Mensen bijvoorbeeld. Op een woensdagavond. In de metro naar huis, na weer een voordracht bij Dichtclub Rotterdam in café De Schouw. Of op het metrostation, bij het door de poortjes gaan. Dat er bijvoorbeeld een random dude zijn oordopjes in doet. Muziek opzet. En je spontaan begint te dichten over die oordopjes. Een strofe maar. Die herhaal je tot je thuis bent. Dan pak je pen en papier en ga je op de wc zitten. Je maakt een begin, om het de volgende dag af te schrijven. Laat je fantasie de vrije loop. Geïnspireerd op dat ene moment dat je ogen nog open waren. En dan krijg je dit:

Oordopjes

Ik doe mijn oordopjes in
Als jij me kopjes
Geeft en kust,
Maar je kussen smaken niet
Als de hopjesvla
Die ik gisteravond
Tot mij nam.

Je kwam als een verrassing,
Maar ik betaal
Graag
Aan jou belasting,
Want je brandt licht
In mijn bovenkamer
Wat an sich
Wonderlijk is gezien
De hoeveelheid drank die ik
Proostte op je prachtpralende
Lichaam.

Het is iets lichamelijks,
Denk ik,
Namelijk
Dat wederzijdse aantrekkelijkheid
Tussen ons
Een feit is.

Maar je had me al door vanaf
Toen ik mezelf oordopte
Op zoek naar de soundtrack
Voor dit moment-
Je ontkomt niet
Aan het aan je trekken
Komen
Als jouw bekken
Vastgeklemd ligt
Tussen mijn handen en hoofd.

Van mijn oordopjes
Wordt niemand
Muziek
Als jij zacht zingt,
Geniet
En kopjes geeft,
Ik kopjes drink
Van je nectarinezuur en
Bitter binnendring
In je volslanke teugels-
Alsof op hol geslagen
Autodrop
Zonder kindvriendelijke
Beugels,
Een benadering van een
Stoplicht,
Maar scheurend door rood licht.

Ik doe mijn oordopjes uit
Als blijkt dat je topje
Geruit is
En mijn kruit verschoten,
Als jij bekent
Te dromen
Van gevoerd te worden
Met koffertjes vol poffertjes
En dropjes,
Zodat jij je voelt als een
Boffertje in een mopje-
Mag ik dan nu
Eindelijk
Een kopje thee?

M.S.

Draaidoordichter

Afgelopen editie van Dichtclub Rotterdam het volgende nieuwe gedicht voorgedragen. Omdat ook ik een trouwe kijker ben van De Wereld Draait Door, en met name op woensdag. Zou het nog online zetten, dus bij deze:

Ode aan Nico Dijkshoorn

De wereld draait door
Als Nico Dijks-
Hoort wie klopt daar
Kinderlijk en kuis vanachter
Een kaars,
Vanaf daar waar de camera
Zijn kalende hoofd
Filmisch in beeld brengt.

Klinkt onverstoorbaar
En soms onverstaanbaar
Half mompelend-
Komrij is er niets bij-
Verslaat de laatst besproken
Actuali-
Tijd is het voor een poëtisch
Woord
Van de vertoond hoornige,
Voordat het te laat is.

Woensdagelijks
Aan de buis gekluisterd,
Luisterend
Naar de lof- en klaagzangen,
Het verborgen honende gelach
Van Nederland,
De economie, techniek en politiek-
Door het gewicht van het gedicht
Soms stilte
Maar altijd applaus vanuit het publiek.

De Geerts worden wilder,
De Jolandes gillen stil en sappig
Om het uitgesproken gekrabbel
Van de draaidoordichtende Nico-
Risico’s ontlopend
Als hij Jan en allemans Alexander
Klöp geeft-
Heeft in dertig minuten
Menig uitzending beschreven.

De wereld draait door
Als Nico Dijks-
Hoort wie klopt daar
Kinderlijk en kuis vanachter
Een kaars,
Vanaf daar waar de wereld
Aan zijn voeten weerklinkt,
Zijn pen schrijft tot het klaar is
En zijn boekje dicht.

M.S.

Spontaan

Gisteravond bleek vooral in het teken te staan van seks in poëzie. En dat in een voorheen rokerig, klein, grauw, bruin kroegje op de Witte de With. Maar waar het bier nog rijkelijk vloeit en spontane bezoekers verrast worden met poëzie. Gelukkig was ik voorbereid. Werd ik aangekondigd door een dichter met een ode aan een zojuist overleden Feyenoordicoon waar Nico Dijkshoorn nog een puntje aan kan zuigen. Kon ik opkomen met strofes zoals:

Dichten
Doe je met een vulpen,
Waarbij de inkt
Het glijmiddel is,
De punt je nagel
Waarmee je teder
Over dat bleke velletje huid krast.

(...)

Je inhaleert,
zij transpireert
Terwijl ze geheimloos
Keer op keer
Zachte zuchtjes zingt,
Provoceert
Je gedachten-
Je vulpen laat smachten,
Dansen,
Wachtend op een einde van de
Heftige romance
Die de vulpen op haar
Hemels doorleefde huid
Doet knallen.

(...)

En dan zit de eerste ronde van de Dichtclub Rotterdam er alweer op. Het ging lekker. Vloeiend. De rust bewaard. Er zouden nog twee rondes volgen, maar je hebt maar één gedicht bij je. Wat te doen? 'Get spontaneous'. Dus leen je een pen en schrijf je op de achterkant van je enige gedicht gewoon een nieuwe. Gewoon omdat het kan. Omdat je toch spontaan bezig bent. En dan sta je er gewoon weer in de tweede ronde. Word je aangekondigd met 'Ik hoop deze man ooit te mogen begroeten als de nieuwe stadsdichter van Rotterdam (yeah, right..)'. Dan krijg je naar hoofd 'Hé, je had maar één gedicht bij je', en beken je dat je ter plekke een nieuwe hebt geschreven en begint:

Je voert me dronken,
Lieve,
Met elke liter bier meer
Die je in me giet
Geniet ik weer
Van je volle body.

Zacht erotiserend
Smeer je mijn keel
Als een amaretto of whisky
Naar een nieuw
En stil gillend
Hoogtepunt.

Voer me dronken
Met je geelwitte vocht,
Alsof je me streelt
Van binnen
En me per slok
begint te beminnen.


M.S.

Horoscoop

Begin dit jaar stond er in mijn Chinese horoscoop dat dit mijn jaar zou worden: het Jaar van de Tijger (1986). Nu ben ik doorgaans niet van de horoscopen, maar die Chinezen hebben af en toe wel een puntje. En ik moet zeggen dat ik redelijk wat goeie dingen heb gedaan. Behalve op schrijfgebied.

Daar valt het reuze mee. Ik had me eigenlijk voorgenomen om mijn eerste boek eindelijk (lees: na zeven jaar treuzelen) af te schrijven. Met nog drie weken december voor de boeg is dat nog steeds niet gelukt, maar niet onmogelijk. Alleen komt er zoveel op mijn pad de laatste tijd, dat ik er maar niet aan toe kom. Zelfs het dichten valt reuze mee. Afgelopen editie van Dichtclub Rotterdam in De Schouw heb ik zelfs een aantal oude gedichten (weliswaar nog nooit voorgedragen, maar toch) voorgedragen. Voor de nieuwe editie in januari toch maar even wat nieuws schrijven. Tussen neus en lippen door.

Het grappige aan zo'n horoscoop is dat je er soms aan herinnerd wordt om iets te doen. Zoals het afschrijven van je roman. En dat is nog niet eens een al te grote opgave, aangezien er nog maar anderhalf hoofdstuk geschreven moet worden en dan checken of het geen onzin is. Maar soms sluipt er een writers block in. Of je dat nu wilt of niet. En dan komt er weer slap in the face dat je moet gaan schrijven. Als je tv zit te kijken bijvoorbeeld, zoals gisteravond. Dan kijk je Wonder Boys (2000) met Michael Douglas, Robert Downey Jr. en Tobey Maguire, en gata het alleen maar over schrijven. Douglas heeft boeken geschreven, Downey Jr. is een uitgever en Maguire blijkt een geniale debuutroman geschreven te hebben.

Vervolgens kom je maar moeilijk in slaap, omdat je eigen boek (lees: novelle) niet af is. In een la ligt. En jij alleen maar denkt: 'Geef me €1.000,- (om te kunnen schrijven op een aantal plekken), een afgesloten kamer met een bureau en stroom en dan pleur ik mijn telefoon uit. En ga ik schrijven.' Maar als ik dat doe krijg ik ruzie met een aantal mensen, haal ik mijn studie niet en is mijn boek daarmee niet per definitie gepubliceerd. Dus moet ik het anders doen.

Een manier is om uitgevers en literaire mensen te spammen. Een andere manier is om wederom (en tevens voor het laatst) mee te doen aan WriteNow! Rotterdam. Ik kreeg ook de tip om eens iets te plaatsen op TenPages.com, maar na een paar blikken en doorklikken gaat dat nog langer duren. Mijn manier is om het gewoon af te schrijven, en dan pas te gaan lobbyen. Niet erg effectief - dat weet ik maar al te goed - maar dan heb ik het in ieder geval afgesloten en kan ik me storten op iets nieuws. En als het af is, houd ik me toch aan mijn horoscoop. Dan was dit mijn jaar. Maar zover zijn we nog niet. En bovendien geloof ik eigenlijk niet in horoscopen. Dus back to the drawing board, I guess.

M.S.