Minotaurus

in de kern zit het monster

de weg erheen is lang en ingewikkeld

zijn doolhoven niet een ultieme proef

voor het uithoudingsvermogen van de geest

vraag jezelf vooral eerst af

waarom je ernaar op zoek wilt gaan

monsters buiten beeld of handbereik

kunnen nog iets menselijks bevatten

ondefinieerbare schrijven we af

waar we niets mee kunnen heeft geen bestaansrecht

tot de kern een lokroep van honger uitstoot

bijna onhoorbaar, en toch, ja hoor

daar gaat er weer één, op queeste in het doolhof

denkend het mysterie op te kunnen lossen, zo de moordkuil in

M.S.

GEDICHT VOOR DE TOEKOMST II

NU!

roepen ze overal 

niet het water

maar de toekomst 

komt

leerden we dat niet

van het verleden waarin

alles al een keer

is voorgekomen, hetzij

in primitieve vorm

de aanwijzingen

de beginselen

het begin, jongens, ligt

achter ons

NU!

of nooit

zolang we achterom kijken

met het vingertje geheven

'we vergaten'

'we wisten'

'we herinneren'

maar een streep trekken 

tot hier en niet verder

ho maar

nu.

met de blik vooruit

laten we wat achter ons

                       achter ons

achteruit kijken

is niet futuristisch genoeg meer

nu.

of nooit.

‘weet je nog?’

meer hoeven we toch

niet te weten

om vanaf nul te beginnen

                                               het roer om

                           schone lei

ga terug naar                                             start

nu 

het nog kan

en dan zo

de toekomst in

tegemoet

voorbij

dat is niet zwijgen

maar accepteren 

dat alles al zo was, moest misschien

om hier te belanden

vanaf hier verder

is vooruitgang de redding

grijp het bij de lurven schreeuw als het moet zet je hakken in het zand de tanden op elkaar verstand op nul

en gaan, vooruit, huphup

nu.

nu.

nu.

luister je wel?

of ben je zo

met jezelf bezig

dat je voorbij gaat

aan dat 'die betere wereld'

waar men het o zo graag over heeft

bij jezelf begint

luister je wel

luister je nog

luister je

nu

luister

M.S.

Wild fruit

ook hier
mogen vruchten niet geplukt

van dichtbij
onderzoeken observeren bewonderen

aftasten alleen
met adem en ogen

de demonen en serpenten
die anders influisteren

hebben hier
geen enkele zeggenschap

dit vruchtvlees blijft
een beschermd stukje natuur

laat de watertanden
ook maar achterwege

elders is uw karikatuur
mogelijk wel gewild

maar vooral hier specifiek
mogen vruchten niet geplukt

M.S.

Plaaggeest

je laat niet los

er is zoveel wat je tegenhoudt
zonder te beseffen
dat het loze lucht is

er zijn vingerafdrukken te bespeuren
op plekken waar je bent geweest
maar niet meer kunt zijn

door sommige deuren en muren
kunnen zelfs verleden spoken niet, alleen
afgesloten wegen kunnen nog worden bezocht

je laat niet los

de dolken gaan altijd
in iemand anders z’n rug
nooit de eigen, waarom zou je

geleerd van de fouten heb je niet
zul je ook niet, waarom zou je
de plekken waar je redenen voor had

om steeds weer naar terug te keren
te willen onderzoeken voor sporen
van iets dat het waard is te respecteren als voorbij

je laat niet los

als plaaggeest moet je overal mee weg kunnen komen
eigen schuld bestaat niet en de waarheid wordt altijd
geboren in de leugen omwille van het eigen hachje

waarom zou je schuld bekennen als de wijzende vinger
zoveel makkelijker, zoveel effectiever, zoveel meer
mogelijkheden tot schade aanrichten-

je laat niet los

waarom zou je, plaaggeesten hebben toch geen gevoel-
ontastbaar heeft ook een prijs om maar te zwijgen
van onzichtbaar maar zonder stem valt er niets meer te zeggen

M.S.

Junk

niet high van het leven
ga skyhigh van de dood
houd van met zijn
weet je wel
hoe kristalhelder ook

ga op
in omgevingen
vergezeld door nobody’s
op rolletjes
de straat in de pocket

kijk niet meer omhoog
ook daar is niets
hetzelfde liedje
liever muziek
in mijn hoofd

dodenmarsen lopen
te vermoeiend
zit zonder lachkick
als het zo mag heten
wat een uitzicht

geld voor niks
praat in tunnelvisies
ga mee in rook
met mijn hoofd in de wolken
succes is maar perspectief

M.S.

NB: Dit is al een ouder gedicht (18 oktober 2015), maar vond hem opeens terug.

In tijden van vleugels

na het opstijgen
en het bereiken van de spreekwoordelijke
'kijk mama, zonder handen'-vlieghoogte
is het zoeken naar balans
iets om niet te vergeten

de ondergrond is te allen tijde
verpletterend hard te noemen
en niemand gaat graag
op z’n bek

te veel warmte
doet niet alleen spieren en pezen
verslappen maar droogt ook uit
om maar te zwijgen
van mogelijke verstikking

te dicht op de afgrond
maakt onzeker en angst
voor een daadwerkelijke doodsmak
de schreeuwende vaderfiguur
langs de zijlijn die het eerder dan jij
helemaal mis ziet gaan

goed luisteren zullen we nooit
en in tijden van vleugels
is het nieuwe speelgoed
het allerbelangrijkste
want stuk kan het gaan
en kwijt mist de eerste keer al niet

voorzichtigheid is regel in dit luchtruim
concentratie een pre om signalen
zo juist mogelijk op waarde
in te kunnen schatten
vóór de crash, graag
anders is het al te laat

M.S.

Nachtsentiment (In A Sentimental Mood)

het matras vormt de doorgang naar dromenland
in werkelijkheid een bodemloze put
een gat om in te vallen niet wegzakken

de muren de leegte de bokspring
zelfs het laken zelfs het kussen
echoën hartslagen van slapend verzet

een lichaam is vatbaar voor trillingen
een lichaam in rust blijft erdoor onrustig
ogen gesloten maar achter de leden
ogen de dromen als televisieschermen

de beelden tonen fantasieën als realiteit
waarheden als dromen vice versa en door elkaar
hoeveel hartslagen er al hebben geklopt
wordt net als vroeger verzwegen door het matras

M.S.

Blues voor Elgar

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
moet voor geluk
gewerkt worden

mazzelaars hoeven
maar weinig te doen

drukken sukkelaars
uit de weg of naar beneden

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
slechts beperkte bewegwijzering
naar van alles behalve ‘thuis’

zo een waar niet de haat is
maar een waar het hart tot leven-

daar kan niemand jou pakken
daar kan jij herpakken

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
mee-, voor- en achterlopers
maar allemaal voorwaarts

blikken zijn net als stoplichten
die springen vanzelf weer op groen

vrijheid en rust vind je tussen regels
warmte, vriendschap, liefde, bewaar je thuis

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

in deze stad
is geluk werken
of er domweg over struikelen

in deze stad
kunnen handen helpen

bij het verdragen van
overlevingsdrang in verloren staat want

op straat
geen adviezen
voor onsterfelijkheid

op straat
geen technieken
voor onsterfelijkheid

M.S.

Bekend gezicht (I put a spell on you)

een bekend gezicht
verbluffende gelijkenis
met een ander

we kennen elkaar niet
misschien zelfs niemand
maar worden voortdurend
herinnerd aan een warmte

iemand heeft je ooit betoverd
sindsdien zoekend in onbekende
de juiste blik van herkenning

met zoveel mensen om je heen
die alsmaar komen, alsmaar gaan
moet het een speld zijn geweest
toen je nog bergen beklom

M.S.

NOTITIES BIJ EEN LEGE HOEK

de band heeft het pand verlaten
laat een zweem van blues achter
de toeschouwers, afgerekend en vertrokken

applaus zit niet langer aan de bar
loopt buiten te verregenen
paraplu’s vormen bescherming tegen
het wegspoelen van gemoedstoestanden

soms is de blues een doodgraver-
opent de wonden, graaft de lijken op
en vertrekt, geen afscheid noch instructies

een leegte kan wel omgebouwd worden tot ruimte
maar godsamme, waarom niet andersom-
eenzaam is toch maar een weg te stoppen gevoel,
uit te scheuren onder huilende blues van begin tot eind

M.S.

Je hoeft me alleen maar even vast te houden

je hoeft me alleen maar even vast te houden
van binnen ben ik zo koud en guur
als achter de ramen waar de zon en maan
elke dag vechten om een plek op de speelplaats

weten zij veel dat de whisky geen kelen meer smeert
dat de rum niet langer illusies van hete nachten voorschotelt
dat de tequila vooral op mijn lippen nuchter blijft

je hoeft me alleen maar even vast te houden
de ruimte is er en hoognodig zo zegt het momentum
je armen kunnen bovendien wel de houvast gebruiken
ze liggen er zichtbaar ongebruikt bij en dat is zonde

ik zou ook mijn jas aan kunnen trekken maar dat is wat bot
om maar te zwijgen van veel minder opbeurend, kom hier
je hoeft me alleen maar even vast te houden

M.S.

https://youtu.be/mgBdid4aFgI

Vallende ster

vanaf de derde verdieping gezien
als je neerkijkt op de daken
en opkijkt tegen de sterren
zullen plassen aldaar voor hen
de opmaakspiegels moeten vormen

met nog een hele nacht
voor de boeg
die nooit even lang duurt
willen sterren zich daar
ook klaar voor maken

je weet namelijk nooit van tevoren
of de maan een sikkel
buiten boord heeft laten hangen
als een grote vishaak

sterren willen gevangen worden
graag zelfs
zie ze dan toch schitteren
voor ze vallen als een blok

M.S.

Huis van een rijzende zon

tussen muren
is het donker

buiten is het nogal een afstand
naar achtergelaten leed
een leven dat erom vroeg
verlaten te worden

door de kieren
van haar ramen

schijnt een zon
met wat geluk

in mijn ogen
ziet ze sterren
als ongemerkt de nacht
de straten bewandelt

in haar ogen
zie ik een zon

die traag maar zeker
rijst door lange wimpers heen

de irissen bevolkt
door het achtergelaten verleden
dat inmiddels compost geworden is
op de nieuwe aarde waar ze zaait

tussen muren
is het donker

buiten ziet niemand
de rust van binnen

in mijn ogen
ziet ze sterren
mooie, die ze zacht
een goedenacht wil kussen

éé voor één
tot ze allen slapen
zij boven hen uit kan stijgen
als een huis, als rijzende zon

tussen muren
zodra het donker is

M.S.

Vanaf hier

Vanaf hier
kun je op je vingers natellen
dat de rest is aangebroken,
of je daar nu klaar voor bent

of niet. Elke levensfase
die plaats maakt
voor een volgende
heeft nog wat losse eindjes.

Zaak is om ook die
(naar eigen inzicht)
netjes af te ronden

voor je het voorbije achterlaat-
voor je alle ziel en zaligheid
over regenbogen de wereld in slingert.

M.S.

Blowin' in the wind (vrij naar Bob Dylan)

de man op straat
zingt over de antwoorden
die maar wind blijven meepakken

zijn stem mist
nogal wat zwaartekracht
om voorbijgangers ermee in het gezicht te slaan

als één van de weinigen
heb ik een muntstuk voor hem over
hij lacht tenslotte, doet zijn best

als we beter konden vangen
zouden we minder ver van huis zijn
maar net als zijn stem
moeten we nog even doorontwikkelen

M.S.

toch moeten we het eens hebben

toch moeten we het eens hebben
over de littekens

de huid is een panty geworden
die kou doorlaat

van binnen is het te voelen

ja
ze helen uiteindelijk wel
maar ze blijven jonger dan de rest
onbegrepen plekken
met minder gevoel

en we hebben juist zoveel nodig
alles nodig

moeten we het daar niet eens over hebben

over de onschuld die we inruilden
voor herinneringen
die voor de helft zijn besmet
met schaamte

jawel
sommige plekjes bevatten pareltjes
memoires waardig
blijven echter littekens

we moeten het er eens over hebben

er moet iets zijn
een manier
om ze te kunnen delen
uitwisselen zoals gedachten
of andere delen van het lichaam

panty's laten immers
kleine beetjes warmte door

overbodige hitte ook trouwens

ja
daar moeten we het zeker over hebben

de warmte van onze littekens
de kou erbij

elkaar ergens in het midden ontmoeten

dat lijkt me wel wat

voor we helemaal leeg bloeden
open gereten
of gestrekt liggen

M.S.

ach, mens

ach, mens

toen ik nog klein was
bestond mijn ergste nachtmerrie
uit een sneeuwballengevecht
met een vuurbal voorzien van een lachend gezicht

duivels lachend
ter aarde stortend vanuit de wolken

op verder dan een steenworp afstand
gooien mensen vandaag de dag
stenen naar andere mensen

omdat ze anders denken
anders zijn gekleed
andere voorkeuren hebben
anders spreken

ach, mens

vanuit andere windrichtingen
bericht het nieuws dagelijks
over kinderen die maar niet ontwaken
uit hun nachtmerries

ongeacht hun leeftijd
leefwijze geloof geslacht

ach, mens

mijn ogen zien zoveel kleuren
dat ze soms bloed huilen
verdragen het licht niet meer
zelfs de dagen worden grijzer, donkerder

ach, mens

niet de kogels of
wat voor wapens dan ook
zijn het meest dodelijk
maar de mens die het bedient, afvuurt,
de demoon

ach,

de mens is al lang
niet meer onschuldig, ziet u

een goed mens
is een uitstervend ras,
een kinderdroom die nooit uit zal komen

ach, mens

zelfs dode schrijvers
accepteerden vroeg of laat
de onbereikbaarheid
van onsterfelijkheid

dat oorlog een menselijke uitvinding

ach, mens

met dat besef
valt er enkel te pogen
een goed mens te zijn
voor goede mensen te zijn
goed om mens te zijn

bij leven

voor vrede

ach, mens

toe

M.S.

Bakkie blues in december

zoals de harmonica trilt
bibberen mijn handen in het ritme mee

de bleek uitgeslagen kerstboom
schaatst voor geen meter meer
onverstoorbaar kil
en dan die stilte in de hoek

ik slide wel terug hoor
richting de koffiebar

een dubbele espresso dit keer
enkel is ook zo zielig
zeker als je alleen zit
en dan een bittere dorst voor twee

M.S.

mag ik degene zijn

mag ik degene zijn
die jou moet missen
als je gaat

naar je werk
naar je afspraak
naar buiten

mag ik het zijn
die op je wacht
als je gaat

naar familie en vrienden
naar de supermarkt
naar de dokter

mag ik je wekker zijn
die je scherp houdt
als je door moet

met leven
met dromen waarmaken
met wakker worden

mag ik je kussen zijn
dat blijft liggen
als je gaat

om te schitteren
om te mislukken
om terug en bij te komen

en dan bij me uithuilt
en op me ploft
en stevig knuffelt

tot alles weer goed is

en je lichaam tegen me aan vlijt
en zich om me heen krult
en diep zucht onder het niet loslaten

mag ik dat allemaal zijn
en nog veel meer
als het nodig is

op de bank
op een feestje
op het bed

waar ik dan ben
als je voor het eerst
weer je ogen opent

ik de eerste ben die je ziet
en de allerlaatste
voor je ze sluit

mag ik dat zijn
degene die jou moet missen
als je gaat

M.S.

Steppewolf

I

kale vlaktes maken
van obstakels
grote reuzen die
met winden smijten

hulpkreten die gebaseerd zijn
op verdwaaldheid
reiken elkaar nauwelijks
de helpende hand

toch klinken er
holle echo's

toch klinken er stemmen
die tot niets zeggen leiden

in de verte
niets opjaagbaars te zien
noch redenen om aan te nemen
dat het gevoel wederzijds is

II

een verwarrend landschap
dat is het
wat dit is

het is gewoon te veel
te veel mensen
te veel problemen
te veel heuvels
om te nemen
te weinig oplossingen

te veel leegte
in het opvullingsmateriaal
te veel verwarring
te weinig wijzen
om wegwijs te worden

een verwarrend landschap
dat is het
wat dit is

in alles bevinden zich rondjes
zet het dan maar eens
op een lopen

III

als ik weer eens
in een huilsessie zit
met mijn bleke psychologe
weet ik vaak niet
waar ik het zoeken moet

zij probeert me
met sikkelvormige lachjes
aan het schitteren
te krijgen; schaapachtig
doe ik maar mee alsof

zelfs mijn schaduw
hult zich regelmatig
in mantels van duisternis
om maar te zwijgen
van de aura
van mijn psychologe
die zoals de nacht ziet

nooit heb ik haar verteld
dat regendruppels
voor mij tranen zijn

ook zwijg ik over waarheden
over dat natuur niet ontstaat
maar wordt gemaakt
tot decor van het theater
waarvan de Dood
de regisseur is

het enige oprechte moment
van zo'n huilsessie
is als we eindigen
met het hart onder de riem gestoken
en een applausje voor jezelf

M.S.