De romantiek is gevallen

De romantiek is gevallen.

Je hoort het in
de reactie van mannen
die niet geloven dat
minnende schrijvers en dichters
kunnen blijven plakken.

Dat zit hem in de economie ervan.

Het houden van is verwaarloosbaar,
de valuta ‘seks’ is uitwisselbaar,
kunstige minnaars zwerven voorbij obligaten
en aandelen zijn hun koers verloren
aan de aandacht van Jan en alleman.

De romantiek moet wel vallen.

Sprookjes minstrelen niet langer,
de dikke zangeres was al
voor aanvang afgevallen
toen de recensies al
twijfelachtig te noemen waren.

Dat zit hem in de bezuiniging ervan,

dan moet de romantiek wel voor ons vallen
want we hebben niets anders meer.

M.S.

Dag van de Romantische Muziek

Vandaag is het de Dag van de Romantische Muziek, een festival dat jaarlijks plaats vindt in Het Park. Dit jaar is de 28e editie en eerder deze zomer schreef ik een gedicht over de stroming Romantiek. Het leek mij een goed idee om dit juist vandaag eens te posten.


Mag het licht uit
want het donker van de nacht
staat me al dagen
beter, dat voelde ik al. Mijn huid

had mijn aard al ingekleurd
met één voet door het leven
en de ander dansend met
de Dood die viel voor Rotterdam,

wiens kussen elkaar ooit schampten
bij een rokerig kaarslicht
dat alle dode huidcellen van het stadslichaam
af had geschud alsof herfstbladeren.

In het donker vinden vingers
de levensdraden om te bespelen
met een virtuositeit waar zelfs
het gehuil van wolven in helder maanlicht

niet aan kan tippen, ook al
is het verlangen naar juist die
vorm van onmogelijke perfectie
er een van de allerhoogste orde

van de dag die zoals vroeger begon
met het plukken van gecomponeerd gezang
dat de stad Rotterdam zou ophemelen
in het goedkeurende licht van de zon.

M.S.