Ze kijkt je diep,
lang,
in luttele seconden
aan
met een blik van
hier
staat jouw ondergang,
hier sta ik,
jouw
liefde, lust en leven-
dood
vind je terug
in
al mijn lichaamssappen, vlees
en woorden die als
kwijl
op je zullen
vallen
als ik je overrompel,
als ik je daar
laat
in de avond,
nakijkend
naar mijn roodschemerende haar
waaronder ik het daglicht
verborg-
jij gaat de
ochtend
nooit halen, kijkt te
diep
in mijn vensterglazen.
M.S.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten