Dertien

Ik doe niet mee aan dat Amerikaanse bijgeloof. Gister viel me voor de zoveelste keer op tijdens de laatste Formule 1 Grand Prix in Maleisië, dat het startnummer 13 niet bestaat. Alsof het ongeluk zou brengen, waarom Amerikaanse torens geen 13e verdieping hebben. Terwijl veel werkgevers in Nederland toch een 13e maand uitkeren om hun werknemers tegemoet te komen.

Zo ben ik dus ook niet bang om een 13e hoofdstuk te schrijven, getiteld XIII. Ik ben in de veronderstelling dat de angst voor 13 best ongegrond is. Totdat het tegendeel bewezen is. Ik tijdens het schrijven van dat hoofdstuk bijvoorbeeld stik in mijn whisky. Of geen lucht meer krijg door het vele Roken terwijl u schrijft. Ach, het zal allemaal wel. Ik ben allang blij dat ik het heb gehaald, dat hoodstuk XIII. Nu nog het schrijven en dan op mijn gemakje teruglezen. Voor de alledaagse rompslomp weer toeslaat. Want dat is het echte gevaar. Dat remt af. Houd je tegen. En dat heeft niets, maar dan ook helemaal niets te maken met 13. Eerder met 1 (lees: leven) of 0 (lees: doodgaan, eindigen, niet functioneren of het niets), zoals bij een computer. Ondertussen schrijven we gewoon verder. In de nacht, bijvoorbeeld.

M.S.