Met het verdwijnen van
de ondergrond hoeft
je onderbewuste nog niet
een sprongetje te maken
als jij dat niet wilt.
Met de armen uitgeslagen
mag je best denken
dat je kan vliegen
ook al kunnen duiven
dat niet door het huilen.
Met de handen in het haar
hoef je het alleen nog
wat uit te trekken
om er een parachute
van te kunnen maken
en anders zijn er
andermanshanden die je daarbij
kunnen helpen om
de landing terug op aarde
met jou te verzachten.
M.S.
(NB: dit gedicht won brons in wekelijkse wedstrijd op Pomgedichten.nl)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten