Een emmer vol lelies
is zoiets als het passeren
van een minstreel die
troostende vonkjes probeert
te creëren met zijn
vingertoppen vanuit
de schouder waar zij
op mag rusten – hij stuit
haar immers niet tegen de borst
maar laat de afstand in het midden.
Een emmer vol lelies
is zoiets als koffiedik
kijken als je ook maar iets
te passief passeert
om, er een met je
vingertoppen vangende,
de prijs te vragen voor de
minstreel je voor is – hij luistert
immers wel naar de lokroep van een bloem
zodat ze niet verpietert zonder aandacht.
M.S.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten