zondag 24 augustus 2014

Wimpers

Een tijdje geleden kreeg ik de opdracht om een gedicht te schrijven over wimpers. Vandaag heb ik er maar eens werk van gemaakt en op zoek gegaan naar een onverwachte invalshoek. Bij wimpers denk je in eerste instantie aan iets neutraals of positiefs (althans, ik wel), maar dat leek me wat voor de hand liggend. En dan krijg je terwijl je in de volle zon op een terras zit het volgende idee:

Wimpers

Door deze wimpers
sijpelt de wereld
langzaam mijn ogen binnen-
als ze pijn zien,
of voelen,
zijn zij de eersten
om te grienen
ook als alles voorbij ging
of juist voorbij is.

Voor deze wimpers
schijnt de wereld
een bron van onzekerheid-
haken vraagtekens
maar aan
omdat niemand antwoorden heeft
of überhaupt uitleg geeft
en zijn zij de eersten
om uit wanhoop te grienen.

Deze wimpers
zien de wereld
veel eerder dan ogen die ontwaken-
als ze mij zien,
of bedoelen,
als ze in mijn richting
een schuldige zoeken,
alles zojuist huilend voorbij ging
of al voorbij is.

M.S.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten