Ballen zonder pegels - Deel 2

De muziek verhulde de stilte voor een minuut, die voor Eduardo wel eeuwig leek te duren. Ondanks het feit dat er een bar zat tussen hem en de vrouw en er geen enkel fysiek contact was geweest, voelde hij dat deze mooie, jonge vrouw, deze femme fatale, zijn ballen in haar greep had. De Latino voelde zich licht geïntimideerd door deze onverwachtse vrouwelijke versie van zichzelf. Meedogenloos kneep ze zachtjes in zijn balzak. De Latino was voor het eerst even van slag en tegelijkertijd diep onder de indruk van een vrouw aan zijn bar.
‘Mijn tong wil Disaronno, meneer de barman. Ze wordt een beetje ongeduldig.’
‘Rustig aan, hoor,’ probeerde De Latino ontspannen over te komen, ‘ik wilde even checken of je nog wel aan het opletten was.’
Zijn blik sprong op en neer, van haar ogen naar het decolleté en weer terug. De vrouw ging weer normaal zitten op haar barkruk. Om haar heen kwamen een drietal mannen staan die haar aandacht wilden. Zij bleef kijken naar de barman die er een show van maakte om haar glas in te schenken.
‘Ik ben nog scherper dan een mes,’ fluisterde ze en begon haar portemonnee te zoeken in haar portemonnee.
De Latino zette haar een Disaronno voor. De vrouw keek eerst naar het glas, toen naar Eduardo.
‘Een amaretto zonder ijs,’ vertrouwde hij haar toe.
De vrouw keek hem even met samengeknepen aan.
‘Heb je een moment? Dan kan ik even mijn portemonnee zoeken.’
‘Voor mooie vrouwen heb ik altijd tijd,’ knipoogde de barman.
‘Maar je geeft ze geen gratis drankje? Foei.’
Eduardo had een seconde bedenktijd nodig, waarop de vrouw haar portemonnee uit haar tas haalde. De mannen die zich eerder om haar heen hadden verzameld, dropen af. Ze wisten dat ze geen kans maakten.
‘Je hebt je nog niet eens voorgesteld,’ antwoordde De Latino tenslotte.
De lippen van de vrouw trokken zich los van elkaar. Haar mondhoeken krulden zich omhoog tot een glimlach.
‘Heb ik dat niet gedaan?’
Eduardo schudde zijn hoofd. De andere vrouwen aan de bar volgden het tafereel met eksterogen. Gespannen.
‘Wat onbeleefd van me,’ kirde de vrouw en stak een slap handje uit.
De Latino boog zich voorover en gaf haar een handkus. Hij voelde hoe zacht haar huid was en verlangde onmiddellijk naar meer.
‘Nora,’ zei ze met zwoele stem.
‘Aangenaam,’ antwoordde Eduardo, ‘ik ben uw barman Eduardo.’
‘Stiekem wist ik dat al. Ik heb zo mijn bronnen, zie je. Dat terzijde, meneer de charmeur, waar blijven mijn ijsblokjes?’
Eduardo schrok even. Zijn balzak kromp ineen bij de gedachte dat deze vrouw daadwerkelijk zijn ingevroren ballen in haar amaretto wilde.
‘Ik was in de veronderstelling dat je geen ijsblokjes wilde,’ stamelde hij.
‘Ik zei dat ik jouw ijsblokjes wilde in mijn – dit is wel Disaronno amaretto, niet? – drankje wilde. Maar ik zie aan je angstige blik dat je nog niet zover bent, dus als je twee normale ijsblokjes hebt.’
De Latino pakte zwijgend twee ijsblokjes en rekende af met Nora.

Wordt vervolgd...

M.S.

Vorig deel gemist? Klik hier. Volgend deel lezen? Klik dan hier.